Ruim twaalf procent van de jeugdigen valt tegenwoordig onder de Jeugdzorg, die steeds meer geld eist en blijkbaar een groeiend verdienmodel is. Daar gaat 23 miljoen heen, alleen in Amstelveen, bleek vorige week tijdens een zogenaamd raadsgesprek. Dat het een groeiend en complex probleem is, zei daar ook wethouder Marijn van Ballegooijen. Hij vroeg zich af of de gemeente wel de goede dingen doet als het om de zorg voor de jeugd gaat.
Eigenlijk was die vraag ook de essentie van het gesprek met de raadsleden. Van Ballegooijen vond die zorg het ‘meest complexe probleem’. De gemeente is nu eenmaal van het landelijke beleid, dus van Den Haag, afhankelijk, zei hij ook. “Dat we het goed doen hier, wil dat niet zeggen dat het ook landelijk gebeurt.”
Reikwijdte
Over de reikwijdte, de vormen van jeugdwerk, de verantwoordelijkheid van de gemeente en de (vele) organisaties waarnaar met kan verwijzen en wie dat dan doen, ging een presentatie door een van de ambtenaren. Het gaat er wat Amstelveen betreft in elk geval om dat men minder snel medicijnen voorschrijft en vroeger problemen – bijvoorbeeld op school – signaleert. En er moet meer ruimte komen voor professionals, wie men ook met die term allemaal aanduidt. Men heeft in Amstelveen, behalve het Amstelveenloket voor alle sociale zaken, een team voor Jeugd en Gezin en een sociaal team. En er zijn liefst 120 aanbieders in de markt, dus stichtingen en (andere) bedrijven die de jeugd als verdienmodel hebben ontdekt. Er is met al die aanbieders contact op case-, contract- en beleidsniveau. Maar voor de meeste raadsleden is dat beleid onduidelijk, want te ingewikkeld. Het is wel gericht op preventie, zodat jongeren niet verder in het ingewikkelde traject komen. Op dit moment prijkt al een tekort van € 1,7 miljoen op het jeugdbudget van de gemeente.
Wijkgericht
Intussen probeert de gemeente vooral wijkgericht te werken en uithuisplaatsing zoveel mogelijk te voorkomen. Maar ja, soms beslissen andere organisaties in de regio dat het móét, onder meer krachtens Jeugdwet en andere wetten. Zijn er dingen die wij aan de voorkant moeten meenemen? vroeg een ambtenaar, die het gesprek bijwoonde, aan de raadsleden. Er kwam geen duidelijk antwoord. Hij wilde trouwens ook wel kwijt dat de financiële cijfers niet zo ‘hard’ zijn als ze lijken. Wat hij daarmee bedoelde, vroegen sommige raadsleden – denkend aan die € 23 miljoen – zich waarschijnlijk af. Zonder dat overigens duidelijk uit te spreken. Maar er komt over een half jaar een nieuw financieel systeem.
Zou er niet de lichte vormen van zorg aan kunnen worden geboden via de de scholen door onderwijsassistenten die NOOIT voor de klas gezet kunnen worden, want daar gaat men nu veel te makkelijk toe over. Kinderen met een lichtautistische storing, ADHD’ers,cognitief zwakke kinderen zitten nu ook allemaal bij elkaar in een groep van soms wel 30 kinderen. Dat is voor een basisschoolleerkracht, ook met wat cursusjes ,organisatorisch niet te doen.
En vergeet dan eens dat eindeloos inefficiënte vergader ( ik heb in mijn hele loopbaan van 40 jaar op een stuk of 6 scholen maar 1 school meegemaakt waar dat gebeurde!) en die administratie van elke scheet wat een kind laat.
Ik weet ook wel dat de gemeente bij hun werkbezoeken& overleg met de inspectie niets echt onderwijsinhoudelijks in te brengen hebben, maar er naar vragen kan beslist geen kwaad.
Storing=stoornis.