Van mei af toont het Cobra Museum voor het eerst in Nederland een bijzondere privécollectie met kunst uit Mexico. Naast schilderijen van Frida Kahlo (Mexico, 1907-1954) en de andere Mexicaanse modernisten is ook een selectie tekeningen en foto’s te zien. De tentoonstelling Frida Kahlo & Diego Rivera: A Love Revolution biedt de kans om de wereld van de wereldberoemde Mexicaanse modernisten te ontdekken.
De Jacques and Natasha Gelman Collection of Mexican Art – beheerd door de Vergel Foundation – is een prestigieuze collectie en dan voor het eerst te zien. Deze collectie is samen met die van Dolores Olmedo de belangrijkste verzameling van het werk van Frida Kahlo. In het najaar is de Olmedo collectie te bewonderen in het Drents Museum.
Mexicaanse modernisten
De kern van de tentoonstelling in het Cobra Museum bestaat uit achttien iconische werken van Kahlo, waaronder enkele zelfportretten. Een dertigtal sleutelwerken van haar man Diego Rivera en Mexicaanse tijdgenoten – zoals Lola Álvarez Bravo, María Izquierdo, David Alfaro Siqueiros en Rufino Tamayo – illustreren de periode van artistieke vindingrijkheid in Mexico. Deze kunstenaars waren overtuigd van hun revolutionaire invloed op de samenleving. Historische foto’s tonen een glimp van belangrijke Mexicaanse culturele figuren, met name Kahlo en Rivera, en tonen hun onderscheidende persoonlijkheden.
Jacques and Natasha Gelman
De Gelmans vormden hechte vriendschappen met veel van de kunstenaars die in deze tentoonstelling zijn opgenomen. De door hen verzamelde werken bieden een ongeëvenaarde kans om de chaotische en creatieve Mexicaanse kunstwereld van de eerste helft van de twintigste eeuw in al zijn complexiteit te ontdekken. Moderne Mexicaanse kunst zou een belangrijke invloed gaan uitoefenen op de moderne kunst en de impact ervan blijft vandaag de dag over de hele wereld voelbaar.
Frida Kahlo: de grensverlegger
Frida Kahlo (Mexico, 1907-1954) was een van de dochters van een naar Mexico geëmigreerde Duitse fotograaf en een Mexicaanse moeder. Ze volgde als jonge vrouw kunstonderwijs, maar werd in 1925 op achttienjarige leeftijd ernstig gewond in een tramongeluk, waarvan de lichamelijke schade haar voor de rest van haar leven achtervolgen. Soms wordt zij de selfie-queen van de twintigste eeuw genoemd, omdat ze vooral bekend is om haar zelfportretten. Kahlo was een radicale, getalenteerde, gehandicapte, bi-culturele en biseksuele vrouw wiens nalatenschap wereldwijd nog steeds velen inspireert.
Student
Als student raakte Frida Kahlo betrokken bij de communistische partij en sprak ze zich uit tegen fascisme en de klassenmaatschappij. Ze onderhield (buitenechtelijke) relaties met vrouwen en mannen in het katholieke Mexico, had lak aan geldende schoonheidsidealen en benadrukte haar wenkbrauwen en gezichtsbeharing. Haar kleurrijke jurken waren geïnspireerd op de klederdracht uit de isthmus van Tehuantepec in de deelstaat Oaxaca, een gebied waarin vrouwen het monopolie op het economische verkeer hebben. Kahlo schilderde haar mentale en fysieke pijn, maar ook de ongemakken die alleen vrouwen ervaren, zoals miskramen.
Frida Kahlo’s werk kreeg pas na haar overlijden de waardering die het volgens de directie van het Cobra Museum verdient en ook haar status als feministische, vrijgevochten icoon die zich inzette voor de arbeidersklasse kwam pas later. Kahlo ging heel zelfbewust en uitgesproken om met haar meervoudige identiteit in haar leven en kunst. Ze paste met haar leven en werk goed in het hedendaags feminisme, waarin speciale aandacht is voor intersectionaliteit: een opvatting waarbij wordt gepleit voor emancipatie op meer vlakken dan alleen gender.
