Terwijl op het Dorpsplein het lawaai van het zogeheten ‘Bevrijdingsfestival’ overheerste, waar burgemeester Tjapko Poppens later het bevrijdingsvuur – dankzij lopers van Atletiekvereniging Startbaan die uit Wageningen haalden – hield in Museum JAN Natascha Weezel (foto met bloemen die Sandra van Engelen – rechts – haar overhandigde) een indrukwekkende vrijheidslezing.
Zij is filmmaakster, columniste en dochter van het journalistenpaar Max van Weezel en Anet Bleich, twee Duitse concentratiekamp overlevenden. Haar grootouders werden allen vermoord.
Mens
Als Jodin heeft zij Israël lief en daar familie maar ook hart voor moslims die worden geslacht in de oorlog. De dialoog bracht haar als het ware tussen twee vuren. Terwijl zij constateerde dat Israël in oorlog is met Hamas en vindt dat de gijzelaars vrij moeten komen, praat zij met moslims en over het leed dat hen is aangedaan. Met het gevolg dat zij noch door Joden noch door moslims wordt aanvaard. “Het kan niet wat er vierduizend kilometer verderop gebeurt”, zei ze. De oorlog drijft meer mensen verder uit elkaar, vindt ze. Van Weezel komt overigens vaak in Israël en heeft dat land lief (“ik heb altijd van Israël gehouden”) maar zij kreeg onlangs de kreet ‘landverrader’ naar het hoofd geslingerd. “Ik denk dat er over dialoog veel misverstanden bestaan.” Bijna haar hele voorgeslacht is vermoord (“Ik ben de derde generatie na de Holocaust”). Zij is bang voor het opkomende antisemitisme en voor haar staat vast dat men angst niet met angst moet beantwoorden en haar niet met haat. De laatste maanden waren overigens wel zwaar voor haar geweest. “Maar het leven is niet zwart of wil, hoe graag wij dat ook zouden willen.” Een tijdens de lezing aanwezige andere Jood, vond haar verhaal wel indrukwekkend, maar stelde vast dat het in de moslimwereld niet gebruikelijk is Joden te beschermen. “Zij staan te juichen als een Jood wordt vermoord. Niet-joodse vrienden durven ons niet eens te bellen.” Van Weezel: “Ik hoop dat er een moment komt waarop men elkaar weer als mens ziet.”
Salsa
Even later nam de burgemeester, die ook de lezing had bijgewoond, het bevrijdingsvuur van de Startbaan-lopers in ontvangst. Het was het begin van een viering van het einde van WOII op het Dorpsplein, voor de Dorpskerk. Dat was trouwens ’s middags al gevierd met onder meer de twee zangeressen die in een heuse legerwagen naar het plein waren gereden en, gestoken in soldatenpakken, als duo ‘Swing the mood’ liedjes van toen zongen. Eerder op de middag konden taarten worden aangeleverd, wat minder mensen dan vorig jaar deden, ter beoordeling het publiek, en vond in het Museum JAN een gezinsworkshop plaats om ‘vrijheidsschorten’ te maken. Ook de Amstelveense ‘Zuid-Amerikaanse Dans- en Muziekvereniging’, die in september met nieuwe cursussen begint, gaf een workshop op het plein om de Salsa Flamingo onder de knie te krijgen (www.salsaflamingo.nl) . ’s Avonds trad onder meer zangeres Joke de Cruyf op alsmede de Amstelveense band Almost Famous.
