Noodopvang in hotel

Hoewel de gemeente de laatste jaren veel ‘economisch daklozen’ aan onderdak hielp door (delen van) woningen beschikbaar te stellen in samenwerking met de Regenbooggroep, zijn er door de enorme krapte op de woningmarkt nog steeds crepeergevallen. Soms worden, doorgaans uit het buitenland naar Amstelveen gevluchte, gezinnen in (budget) hotels ondergebracht. Te lang, blijkt uit een artikel in Follow the Money, dat overigens een sterk SP-gehalte heeft.

Die partij stelt herhaaldelijk vragen over statushouders, die veelal onheus bejegend worden door ambtenaren. Door de woningnood komen mensen zo’n vijftien jaar (of langer) op een wachtlijst. Intussen zijn veel Amstelveners die lijsten beu als zij zien dat honderden statushouders dankzij landelijke wetgeving wel de woningen krijgen, waarvan zij zelf slechts kunnen dromen.

Casussen

In het artikel in Follow the Money worden twee casussen genoemd, van de laatste jaren naar Amstelveen gekomen moeders met kinderen die soms al jaren in hotels wonen. Noodgedwongen, zegt de gemeente. Net als andere gemeenten zoekt Amstelveem soms oplossingen voor dak- en thuislozen, die overigens slecht vallen bij de SP. Doe leidde de krant, onder meer via vragen van raadscommissielid Wil Roode, naar een moeder en zoon uit Brazilië en een moeder en dochter uit Venezuela.

Hulp van niks

De SP heeft vooral kritiek op de volgens haar in beide gevallen onheuse ambtelijke en bureaucratische behandeling van de dames. Roode: ‘De hulp van de gemeente stelt in de praktijk niets voor.’ Daar herkent wethouder Marijn van Ballegooijen zich niet in, maar: “We zien dat mensen kapot gaan door deze woningnood. We moeten dat met z’n allen onmiddellijk oplossen. Maar heel Nederland moet daaraan meedoen. Nu gebeurt er veel te weinig.” Volgens hem zijn de 23 plekken voor noodopvang van voornamelijk gescheiden mensen vol. De gemeente voor zich wel verantwoordelijk voor de waarschijnlijk 150 daklozen in Amstelveen, blijkens een door de raad geaccepteerde motie, maar heeft het gebrek aan sociale huur- en alle andere woningen tegen. In ambtelijke kring ziet men dan ook wat in vestiging ‘ver buiten’ de Amsterdamse regio en de Regenbooggroep organiseerde een bustocht naar Sluis aan de Belgische grens, omdat daar huizen en werk zouden zijn.

Ibis

Overigens moeten de gedupeerden bij Ibis € 400 per maand betalen voor een kamer waar zij worden opgevangen, tenzij zij dat niet kunnen en dan betaalt de gemeente mee. Maar het blijft volgens degenen die de status houdende en asielzoekers in de bijstand verdedigen toch bij een veel te kleine ruimte. Het zit hen dwars dat een voorwaarde van opvang is dat men zijn best doet om buiten de regio onderdak te vinden. Als men daar niet aan voldoet, zou het einde opvang zijn. Moeder en zoon die uit Brazilië kregen tot nu toe geen voorrangsbehandeling bij het vinden van een sociale huurwoning. En zonder die urgentieverklaring zijn zij kansloos op de Amstelveense woningmarkt.

Huiselijk geweld

De crisissituatie op woongebied heeft vrijwel altijd te maken met huiselijk geweld. “We zien het huiselijk geweld niet los van de dakloosheid,” zegt Van Ballegooijen volgens FtM. “Maar alle woonurgentiezaken worden individueel bekeken vanwege het grote aantal gezinnen in schrijnende situaties ten opzichte van de schaarse woningen.”  Overigens hebben bijstandsgerechtigde statushouders en anderen wettelijk bepaalde rechten, maar in de ambtelijke horen zij die veelal niet, zegt Roode. Overigens kreeg door de vrouw uit Brazilië pas na bemiddeling door Roode een werkloosheidsuitkering en een aanvullende bijstandsuitkering. Kennelijk kent zij beter allerlei regels dan ambtenaren, c.q. die laatsten werken bewust tegen.