“Ik ben blij dat we dit hebben doorgezet”, zei cultuurwethouder Herbert Raat zondagmiddag. Hij stond met vele anderen (de publieksstroom bleef trouwens die middag doorgaan) in de die dag geopende bunker aan de Wolfert van Borsselenweg, tegenover de Pauluskerk. Om precieste zijn na zeven jaar vol juridische tegenstand van omwonenden, die daartoe de vereniging “Sloop de Bunker’ hadden opgericht, en restauratie.
In 2016 besloot de gemeente er een (gemeentelijk) monument van te maken.
Tegenstanders
Velen kwamen, begunstigd door het zonnige weer, zien hoe het nu was geworden. “Met tegenstanders heb ik nog voor de Raad van State gestaan”, herinnerde de wethouder zich. Het was het sluitstuk van de juridische strijd die voor degenen die zich tegen de monumentale status van de bunker verzetten alleen verkies opleverde. Wat Raat betreft had het allemaal sneller mogen gaan, maar hij ontkent niet dat het recht nu eenmaal zijn loop moet hebben. De bunker, omgeven door groen, blijkt in vergelijking met de oude bouwval enorm te zijn opgeknapt. Inmiddels staan er vitrines in vol aan de tweede wereldoorlog herinnerende attributen, zoals de NSB-krant ‘Volk en Vaderland’, en ook aan de muren zijn herinneringen aan toen opgehangen.
Pauluskerk
‘Welkom in de Paulusbunker’, staat er op één van die plakkaten bij de ingang. De bunker wordt zo genoemd, omdat die tegenover de gelijknamige kerk ligt, in de oorlog een centrum van onderduikers, midden in een wijk vol Duitse officieren. Vandaar ook de bunker, die overigens volgens overlevering aan de Duitse meteorologische dienst heeft behoord. De bunker is sinds kort onderdeel van een lespakket voor bassischolieren en maakt ook deel uit van een historische route. Er zijn in totaal drie van die routes, waarvan er een aan de Tweede Wereldoorlog is gewijd. Die loopt door Randwijck, Patrimonium en Elsrijk. Schoolklassen kunnen de bunker bezoeker. De kleine expositie die er nu huist is een initiatief van Amstelvener René Kok.
Op de foto (vlnr): René Kok, Willemijn Paijmans (gemeentelijk adviseur erfgoed) en wethouder Raat.
Deze kleine betonnen ruimte voor een paar vitrines heeft vele tonnen euro’s gekost.
De wethouder smijt met geld als het om zijn hobby’s en lobby’s gaat.
Tja, in een democratie kan je winnen of verliezen. Het zou ook mijn keuze niet zijn geweest, maar wie ben ik.
Raat overdrijft hier natuurlijk wel zwaar, dat uiteindelijk het recht zijn loop heeft gehad., vanwege deze kleine ruimte waar ik als puber wel eens kwam en waar blijkt nu een paar mensen van een observatiepost uit WO2 zaten. Observatieposten die in Amstelveen overal waren te vinden. ( bijvoorbeeld in de toren van St Urbanus) vanwege Schiphol.
Op een fotootje staan gaat deze wethouder nog wel goed af. Verder is het zijn tijd uitzitten.