“Deze kunstwerken liggen nu op het water, de vijvers bij Raadhuis”, zegt de kunstenaar Joep Backhuijs. De gemeente kocht eerder van een gesloopte 2CV, die hij tot kustwerk had gepromoveerd. In het paard ziet men nog steeds de auto. Hoewel hij de opleiding in beeldende kunst aan de Rietveld Academie volgde, is hij – voor zover de verslaggever weet – de enige onder de kunstenaars die iets weet van andere vakken en uit die nijverheid ook persoonlijk werken laat ontstaan.
Tot eind november sieren dus zijn kunstwerken de vijvers bij het Raadhuis.
Sproeien
In die sproeiende vijvers zag hij een plek voor kunst, al sproeien die ’s avonds niet en in de weekends niet na 18 uur. De gemeente was het er kennelijk mee eens dat ook op het Raadhuisplein kunst moest komen.
De in 1946 geboren Jeroen Backhuis heeft altijd iets met constructie gehad. Op zijn vijftiende ging hij naar zijn zeggen ‘construeren met een passer’. Hij koos dus voor wiskunde. “Toen dacht ik dat het me leuk leek voor mijn toekomst. Ik wist eigenlijk niet wat die toekomst mij zo brengen. Later ontdekte ik de beeldende kunst en architectuur.”
Stijlen
Backhuijs beoefende hij verschillende stijlen waarin het figuratieve thema lange tijd de boventoon voerde. Mens en paard waren zijn belangrijkste inspiratiebronnen. Vandaar ook het monumentale paard, dat nog altijd in de omgeving van de raadzaal staat en is samengesteld uit onderdelen van een gesloopte 2CV.
Geleidelijk werd zijn vormgeving abstracter, zoals nu te zien is in de vijvers. Het figuratieve element heeft daar plaats gemaakt voor het geometrische dat overigens ook in andere creaties met speelse vindingrijkheid wordt toegepast. De kunstenaar voert zijn werken voornamelijk uit in lindehout, brons en roestig ijzer. Maar hij ziet overal wat in.
Mondriaan
Zijn grote voorbeelden uit het voorbije verleden zijn Piet Mondriaan en Gerrit Rietveld. “Na jaren van experimenteren met verschillende stijlen begreep ik, dat ik een eigen stijl moest kiezen”, zegt jij zelf. “Zo kwam ik tot de vierkanten, driehoeken en cirkels die in elkaar verstrengeld of aan elkaar gekoppeld een drie-dimensionale eenheid vormen.”
Zijn plastieken zijn zowel binnen als buiten te plaatsen. Zij tonen een spel van lijnen, vlakken en volumes. “In de buitenruimte bieden zij in het wisselende zonlicht dat erop valt, verrassende effecten van de schaduwwerking”, zegt hij.
