Alsof het in het lokale politieke theater over besluiten gaat die in het openbaar worden genomen. Die suggestie wekt burgemeester Tjapko Poppens in een brief aan de gemeenteraad over het feit dat in de vergadering van 8 april – wegens de coronacrisis – maar één lid per fractie mag aantreden. Daarin schreef hij letterlijk: “De stemming over bespreekstukken is afhankelijk van het gevoerde debat, waardoor vooraf geen duidelijkheid bestaat of er overeenstemming bestaat bij de besluitvorming. De bespreking en besluitvorming over niet-noodzakelijke onderwerpen worden uitgesteld.”
Het kwam er op neer dat men in die vergadering alleen besluiten kan nemen waarover overeenstemming bestaat tussen politieke partijen. Eigenlijk gaat het dus om voorstellen die zonder slag of stoot onder de hamer door gaan. Hamerstukken dus. Hoezo in andere gevallen besluitvorming afhankelijk van een debat?
Theorie
Theoretisch heeft Poppens volledig gelijk. De praktijk kennend weet hij naar ik aanneem beter. Van tevoren is vrijwel alles in kannen en kruiken. Ver van de openbaarheid. Wie denkt dat in elk geval de een meerderheid in de raad vormende coalitiepartijen (VVD, D66 en PvdA) het over een voorstel van B&W niet volledig met elkaar eens zijn, is waarschijnlijk een goedgelovige wat het bestuur van deze gemeente betreft. Moties vliegen digitaal ter voorbereiding van een raadsvergadering over en weer, zodat iedereen exact weet wie voor en tegen is. En over het voorstel van B&W zelf kan evenmin binnen de politieke arena geen enkel misverstand bestaan. Overigens zijn van de tien minstens acht partijen het vrijwel altijd met B&W eens, wat de vraag rechtvaardigt waarom er dan tien nodig zijn.
Ruggespraak
Besluiten vallen in feite in de achterkamers van fracties en coalitieoverleg. Ieder fractielid is het volledig met zijn partij eens, want een persoonlijke mening wordt niet op prijs gesteld. In die zijn kan met achter het beloofde ‘zonder ruggespraak’ in de ambtseed van ieder raadslid dan ook met een korrel zou nemen. In feite viert in fractiebijeenkomsten de ruggespraak hoogtij. Niets mag de kadaverdiscipline schaden. Die Partei hat immer recht.
Voorafgaande aan elke raadsvergadering zie ik raadsleden druk met elkaar in gesprek om de laatste plooien glad te strijken en eventueel moties mee in te dienen. Pas daarna begint het openbare theater. De standpunten zijn in grote lijnen van elke fractie bekend. Althans bij de politici. Toneelspelers in feite. Nou ja, slechte doorgaans. Maar voor theater hebben zij doorgaans ook niet doorgeleerd….
