De gemeente heeft een rechtszaak verloren die tegen haar was aangespannen door een ongehuwde moeder met een baby. Zij had een urgentieverklaring voor een sociale huurwoning gevraagd, maar die was door de gemeente geweigerd. Ten onrechte, volgens de rechter. Namens de gemeente voerde mr. R.B. Bisoen aan dat de vrouw in kwestie – zij het illegaal – in een anti-kraak pand woonde tijdens de aanvraag, zodat er geen urgent huisvestingsprobleem was, en haar probleem kon oplossen door naar een andere gemeente te vertrekken.
Maar advocaat van de eiseres, mr. L.M. Ravestijn, was het daar niet mee eens. En de rechter ook niet. Volgens beiden heeft de gemeente onvoldoende gemotiveerd waarom de urgentieverklaring is geweigerd, onder meer met alleen de verwijzing naar huisvesting waaraan door de verhuurder elk moment een einde kon worden gemaakt.
Urgentie
De rechtbank begreep wel dat de gemeente onder druk van de woningmarkt uiterst zuinig is met urgentieverklaringen, maar in dit schrijnende geval die had moeten toekennen. Haar besluit werd dus vernietigd en zij draait voorts op voor de proceskosten van de vrouw.
Volgens de rechtbank is er in dit geval sprake van een zeer uitzonderlijke situatie, genoemd in de Huisvestingsverordening gemeente Amstelveen 2016. Het ging om een alleenstaande moeder met een baby. De illegale woonsituatie met een baby kan op grond van de gemeentelijke Beleidsregels gelijk gesteld worden met dreigende dakloosheid, oordeelde de rechter.
Sociaal
Een sociaal team van de gemeente erkende trouwens zelf dat de woonsituatie ongeschikt was voor de dame met haar kind. Jeugdzorg heeft de baby bij de moeder van de vrouw geplaatst, wegens de illegale huisvesting. Door de nog grotere scheiding van haar kind, die dan zou ontstaan, kan ook van haar niet worden gevraagd maar elders te gaan wonen, vond de rechter. Zonder haar baby woont de vrouw nu bij een vriendin, die zij overigens pas kent.
Een probleem is volgens de voormalige Participatieraad Minima Amstelveen (PMA), een adviesorgaan dat door B&W werd opgeheven en verder ging als Vrijwillige instantie (VMA) om minima te adviseren, dat maatschappelijk werkers tegenwoordig gewoon gemeentelijke ambtenaren zijn, die (urgentie) besluiten moeten onderbouwen. Zij zouden zelf zeggen daarbij in een spagaat te komen, omdat sociaal werk niet meer onafhankelijk is. Hetzelfde geldt trouwens voor de Commissie Bezwaarschriften, die volledig uit ambtenaren bestaat en besluiten van hun bazen tegen het licht moeten houden.
Over de rechtszaak wil VMA alleen kwijt het “verschrikkelijk” te vinden wat er met de vrouw is gebeurd. “Door geen urgentie te geven, is er een ontwricht gezin. De gemeente is er verantwoordelijk voor geweest dat de baby uit huis is geplaatst. Onmenselijk.”
De gemeente kan in hoger beroep gaan tegen de uitspraak.
Als ik het goed begrijp vindt PMA dat hier slagers hun eigen vlees keuren. Is eigenlijk ook wel zo, want ze zijn niet onafhankelijk. Ik denk dat sommige mensen binnen de gemeente die PMA wel de Toverkol van het Jaar vinden. 😂😂😂
Overigens asociaal dat door het woningbeleid een moeder van haar kind gescheiden wordt. En maar flink veel stadsvilla’s bouwen en expats hier naar toe halen, jongens!😡😡
“De gemeente kan in hoger beroep gaan tegen de uitspraak.”
Deze gemeente vindt gezichtsverlies erger dan onrecht. Waarschijnlijk zal zij dus voor het laatste kiezen.