Zouden zijn partijgenoten in Amstelveen, de GroenLinksfractie in de gemeenteraad, een béétje intelligenter zijn dan hun landelijke politieke leider? Ik hoop het. Jesse Klaver kwam tot de domme conclusie dat de tientallen miljarden voor de onnozele CO2-bestrijding en zo, maar van de industrie moeten komen. Wie denkt hij dan dat, via de door hem gewenste omweg, gaat betalen? De burger natuurlijk. Dankzij in de prijzen doorberekening van de afdrachten. Wil een onderneming blijven bestaan, dan moet zij haar klanten een prijs in rekening brengen die kosten plus winst garandeert. Nou ja, een bedrijf kan ook naar een ander land verhuizen, waar de soep minder heet wordt gegeten. Banenverlies voor Nederland is dan jammer.
Er zijn er ook die vinden dat de overheid de prijs voor een van het gas losgekoppelde samenleving met minder CO2 uitstoot maar moet betalen. Maar die overheid zijn wij eigenlijk allemaal. Linksom of rechtsom, de burger gaat betalen en zich daarmee in enkele decennia naar een derdewereldland transformeren, in de waan dat het om energietransitie gaat. Nou ja, men schijnt de laatste kwart eeuw exact te weten hoe het met de al miljoenen jaren bestaande aarde zal gaan als wij niet snel ingrijpen, maar tot op heden niet wat het volgen van de klimaatindustrie kost. Honderd miljard? Wie zal het zeggen. Niemand weet het. De groene beweging tast daarover in het duister, maar maakt zich om de financiën blijkbaar weinig zorgen.
Idioten
Wetenschappers die de mythe van het dreigende opwarming van de aarde ontkennen, worden voor idioten versleten. Zij waren tot voor kort misschien wel goed in hun vak, maar zijn helaas aan het dementeren geraakt, is de diagnose der groenen. Men wil alleen luisteren naar degenen in wetenschappelijke en politieke kring, die meehuilen met de wolven in het bos.
Het duurzaamheidsvirus heeft ook Amstelveen bereikt. Ook dáár weet niemand wat het allemaal gaat kosten, de burger heeft niets te zeggen en de politiek volgt klakkeloos de op de somberste voorspellingen geënte theorieën, die haar door de groene lobby worden voorgehouden. Ja, de media doen ook mee en nemen voetstoots aan dat een sector met een compleet nieuw verdienmodel, de rijk wordende klimaatindustrie, gelijk heeft. Een ander geluid, voorheen wederhoor geheten, klinkt niet of nauwelijks. Wie dat wel doet wordt al gauw in de hoek der ultra-rechtsen geplaatst, waaruit dus geen zinnige mening kan komen.
Milieu
Nou ja, dat politici zich laten meeslepen is in zekere zin tot daar aan toe. Die zijn nu eenmaal niet wijzer. Maar dat milieuorganisaties zich ook voor die kar laten spannen, en zelfs zich terugtrokken van de in Polen bereikte overeenkomst, omdat het allemaal naar hun mening niet ver genoeg gaat, is gewoon doordrammen. in navolging van Al Gore, die in een privéjet over de wereld vliegt om te benadrukken dat ik moet fietsen. Volgens wetenschappers hebben milieu en klimaat niets met elkaar te maken, wat mij met een bloemenveiling in de achtertuin niet eens zo vreemd lijkt. De daar verhandelde producten zij afhankelijk van CO2. Net als trouwens onze heemparken en andere planten en bomen. Eigenlijk wordt de wereld groener naarmate er meer CO2 komt, last ik ergens.
Gekte
Ook in Amstelveen lieten bestuurders zich inkapselen bij de landelijk door Nijpels en Samson geleide sekte. Niet omdat zij er verstand van hebben, maar gewoon omdat zij de massale gekte naar hun mening het best kunnen volgen. Eigenlijk komt het er op neer dat Amstelveen de wereld voor de laatste keer ernstig waarschuwt. En ook hier tast men over de investeringen, die volgens de sektegenoten worden terugverdiend, volledig in het duister. Ik begreep dat de allerlaagst betaalden een beroep op de overheid kunnen doen. Dat leidt dan tot hogere belastingen van wie een beetje meer verdient, want ergens moet het geld vandaan komen. In dat opzicht is ‘sparen vooraf’, het financiële beleid van de gemeente, misschien niet zo gek, al waren de aldus gevormde fondsen oorspronkelijk anders bedoeld.
Midden
Ik vrees dat het neer komt op de middeninkomens, die dankzij de ook in het B&W akkoord vastgelegde duurzaamheidsstrategie de armoedzaaiers van de toekomst worden. De groep waarvoor de gemeente hals over kop wil woningen wil bouwen, zal ik maar zeggen. Of die over een paar jaar nog hypotheek krijgt of de huur kan betalen, is zeer de vraag. Want het geld moet primair naar duurzaamheid. Ook van de banken.
Niet alleen mij is intussen opgevallen dat de burgers daarover niet kunnen meepraten. Zij worden alleen geacht te betalen en verder hun bek te houden. Tenzij er een politieke partij komt die er aan twijfelt of in enkele decennia nou wel over een miljoenen jaren bestaande aarde kan worden beslist. Of wij sinds kort slimmer zijn dan heel de kosmos, zogezegd. Het wordt tijd voor de gele hesjes….
Het kan geen kwaad om eens te kijken naar goedkope alternatieven en hoeveel die kosten, want er liggen ook weer vele poengraaiers op de loer om hier een slaatje uit te slaan. Tenslotte moeten zonnepanelen , windmolens e.d. ook gemaakt worden. Dat geeft ook weer CO2 , maar efficiënter gebruik van energie kan geen kwaad hoe je er ook over mag denken.
Hoe waarschijnlijk is het dat de massale wereldwijde uitstoot van opwarmende stoffen (behalve CO2 ook methaan en de smogvormende combinatie van waterdamp en fijnstof) géén gevolgen heeft voor het aardse klimaat? Hoe onnozel is het bestrijden van verdere opwarming als je inmiddels hebt ondervonden wat het nalaten daarvan zal gaan kosten? Wij krijgen immers nu al voldoende voorproefjes van waartoe opwarming van het klimaat toe leidt om die serieus te gaan nemen.
Het is een goed principe dat de vervuiler betaalt. Maar wie is de vervuiler: de verspillende en vervuilende consument of de onderneming die in zijn behoeften voorziet? Waar begint de vraag naar goederen en diensten, bij de consument of bij de industrie die consumptiebehoeften met gewiekste marketing en reclame opwekt?
Veel producten en diensten (vliegreizen!) zullen duurder moeten worden om álle schadelijke externe effecten van de productie en consumptie ervan te incalculeren. Opwarming is daar één van, evenals hinder, gevaar, vervuiling van lucht, water en bodem en het steeds schaarser worden van veel grondstoffen. Het is niet onredelijk om de kosten die in het productieproces worden gemaakt, toe te rekenen aan de producenten en leveranciers. De rest kan dan aan de consumenten in rekening worden gebracht, ofwel bij de aanschaf ofwel bij het daadwerkelijke gebruik (rekeningrijden).
Producenten en leveranciers berekenen natuurlijk al zijn kosten ruimschoots door aan de consument, anders zou hij geen winst maken. Het gaat erom dat milieu- en klimaatkosten worden berekend aan degene die de beslissing neemt die zal leiden tot de ongewenste vervuiling, verspilling en opwarming. Landen waar de milieu- en klimaatsoep minder heet wordt gegeten, moeten worden uitgesloten van handelsakkoorden. Dat zal ze leren.
Het feit dat er nu sprake is van ‘klimaatgekte’ komt doordat men het besef van de ecologische en klimatologische effecten van productie en consumptie tientallen jaren voor zich uit heeft geschoven. Zelf heb ik in 1971 de berekeningen en waarschuwingen van de Club van Rome serieus genomen. Sindsdien heb ik gehoopt dat de meeste mensen dit ook zou zouden gaan doen. Die zijn echter al die jaren om allerlei redenen consequent voor de gek gehouden door politiek en media, zelfs tot nu toe. Kijk maar naar deze column.
“Men schijnt de laatste kwart eeuw exact te weten hoe het met de al miljoenen jaren bestaande aarde zal gaan als wij niet snel ingrijpen,” schrijft Johan Bos.
In werkelijkheid weet men dat natuurlijk al veel langer. Toen de Club van Rome in 1971 (bijna 50 jaar, dus een halve eeuw geleden) het rapport ‘Grenzen aan de Groei’ van Dennis Meadows uitbracht, bevatte dat veel gegevens die toen al lang bekend waren maar die toen in één wereldmodel waren samengebracht.
in het door mij vertaalde rapport ‘Blueprint for Survival’ (Blauwdruk voor Overleving’, uitgeverij Contact, 1973) staat op pagina 95:
“Het CO2-gehalte van de atmosfeer neemt sinds 1958 0,2% per jaar toe. Op basis hiervan kan men berekenen dat het gehalte tegen het jaar 2000 met 18% zal zijn toegenomen, wat wil zeggen van 320 ppmm tot 379 ppmm. SCEP*) acht het niet onwaarschijnlijk dat hierdoor de temperatuur op aarde met 0,5 graden Celsius zal stijgen. Een verdubbeling van het CO2-gehalte kan de gemiddelde jaartemperatuur van het aardoppervlak met 2 graden Celsius verhogen (zie tabel 3).”
Die kennis was er dus 50 jaar geleden al! Toch zijn er nu nog mensen en zelfs media die het over ‘de onnozele CO2-bestrijding’ hebben.
*) SCEP is de Study of Critical Environmental Problems dat in 1969 door een groep wetenschappers van verschillende disciplines onder auspiciën van het gerenommeerde Massachusetts Institute of Technology (MIT) was uitgebracht.