Eigenlijk ken ik maar één columniste in de lokale media en dat is Geertje Visser, die het verder voornamelijk advertorials (als redactionele stukken verpakte reclame voor bedrijven) bevattende maandblad Amstelveenz van spaarzame kritiek voorziet. Verder zijn er wel auteurs van stukjes, die onverklaarbaar opeens columns heten maar het in wezen niet zijn. Ik ken ook onder die naam schuil gaande schrijfsels van directeuren, voorzitters en andere functionarissen die nooit eerder iets hebben gepubliceerd, maar op basis van hun job plotseling tot columnist worden gepromoveerd.
Goed, Geertje dus. Zij heeft het in haar jongste bijdrage over Powervrouwen, een woord dat mij sowieso de stuipen op het lijf jaagt. Ik weet niet wie dat zijn of wat er met die term wordt bedoeld. Degenen die bijvoorbeeld in de lokale talkshow BV Amstelveen zo werden genoemd, behoren tot de plaatselijke elite. Maar om daarbij te horen hoef je weinig power te tonen. Je wordt vanzelf zo genoemd als je opvalt, veelal door een veel te grote bek of op een andere manier een kringetje binnen te dringen. Vooral lawaai is kennelijk power. Je hoeft er niets of heel weinig voor te kunnen. Greetje dokterde uit dat ook de volstrekt uit de hand gelopen #metoo-discussie in die categorie, bijvoorbeeld via vrouwendag, menigeen een graantje deed meepikken.
Powervrouwen schijnen iets met emancipatie te maken te hebben, u weet wel die tot overboord gooien van het verschil in seksen stimulerende beweging. Als man mag je een vrouw niet mooi meer vinden, want daar schijnt ze niet voor gemaakt te zijn. Het is een boodschap die vooral bij GroenLinks klinkt, constateerde Geertje. Ik ben te beleefd om haar tegen te spreken. Ter linkerzijde zitten geen schoonheden, hoewel ik die toch – erover zwijgend natuurlijk – best heb gezien. Powervrouwen kan blijkbaar wel. Maar dat is weer niet genderneutraal, waar D66 zo graag heen wil. Probleem voor die partij eigenlijk. Ze wil Powervrouwen voortbrengen, maakte er zelfs reclame voor de enige partij te zijn met een vrouwelijke lijsttrekker, maar tegelijk geslachtloos zijn. Vraag me af hoe dat democratisch wordt opgelost….
Het valt mij wel op dat vele zich geëmancipeerd noemende vrouwen vaak hoogopgeleid zijn, en dat zij de opvoeding van hun kinderen niet aan hun man overlaten, maar aan lageropgeleide vrouwen, waar ze dan ook maar gelijk het huishouden aan overlaten. Ook valt het op dat zij zelden of nooit een partner kiezen die lager opgeleid is. Met die emancipatie valt het in de praktijk bij vele vrouwen dus wel tegen, ondanks hun grote mond daarover.
Reageerders zijn de columnisten van een forum als dit.