Zou de hoofdstad bij Amstelveen in de leer zijn geweest? Of omgekeerd? Sorry, maar ik kwam op die vragen toen de rekenkamers van de vier grote steden constateerden dat Amsterdam het minst transparant is. De politieke kleur van de bestuurders doet er blijkbaar niet toe, want die zijn in de hoofdstad uitgesproken links, wat je moeilijk van Amstelveen kan zeggen.
Bij de buurgemeente, die samen met Amstelveen de zeggenschap over het Amsterdamse Bos krijgt (mits er hier meebetaald wordt natuurlijk), ging het vooral om documenten. Burgers, raadsleden en journalisten worden volgens de rekenkamers daar zo ver mogelijk van gehouden. In de hoofdstad werden op die manier 136 onderwerpen en 396 documenten geheim verklaard door ambtenaren en bestuurders. Overigens zijn ook raadsleden betrokken bij de geheimverklaring, want die moeten er mee instemmen. En dat voor een gemeente die altijd zegt zo enorm ’transparant’ te zijn, waarin zij overigens niet van Amstelveen verschilt.
Raadsweb
Ik weet niet hoe het met de documenten hier zit, want de rekenkamercommissie van de gemeenteraad heeft er nooit een onderzoek naar ingesteld. Komt er ook niet, vrees ik. Afgaande op de geheime vergaderingen, waartoe sinds amstelveenblog.nl alarm sloeg plotseling ook die – in strijd met het bestaande reglement – van het presidium en de agenda gaan behoren, zie ik de bui al hangen.
Het kostte mij vele jaren om eindelijk raadsweb open te krijgen, een digitale achterkamer waar tal van vroeger openbare stukken digitaal werden afgeschermd. Ik herinner mij nog dat ik eens bij de toenmalige griffier kwam, die mij aantoonde dat 99,9 procent van dat raadsweb helemaal niet geheim was. Maar op de vraag waarom het dan in de digitale beslotenheid bleef, moet ik het antwoord nog krijgen. Okay, raadsweb bestaat niet meer. Maar géén raadslid stond mij destijds bij. De politiek leek het volkomen eens met de geheimzinnigheid, al moet ik zeggen dat een der raadsleden mijn wel eens een code heeft aangeboden. Maar zo wilde ik het niet….
Minimum
De openbare bijeenkomsten zijn tot een minimum teruggebracht. Ik moet altijd vragen, zodra ik van iemand hoor dat er een wordt gehouden, of ik er bij mag zijn. Ik heb de indruk dat men knarsetandend op het raadhuis toestemming geeft als het écht (ook wettelijk) niet anders kan. Maar dat men met die in theorie bestaande transparantie nou te koop loopt, kan ik niet zeggen. Blijkbaar protesteert ook de lokale politiek er goeddeels niet tegen. Misschien hooguit in verkiezingstijd, maar dat heeft niets te maken met het werk van wie eenmaal is gekozen….
Mooie column! In ieder geval heeft VVD’er Herbert Raat als voormalig communicatieman van Amsterdamse (PvdA) wethouders afdoende meegekregen om een sfeer van ondoorzichtheid en gebrek aan transparantie te ontwikkelen. Herbert Raat, is in feite de lokale koning die bij de volgende lokale verkiezingen 12 jaar achtereen wethouder en lokaal VVD-partijleider. Koningen houden niet van macht delen of die moeten verliezen. In VVD’er Rob Ellermeijer vond hij in ieder geval een gelijke aan zijn zijde gevonden want die is nog minder transparant en democratisch. Ik zou zeggen tijd voor vers, ander bloed, meer vrouwen en dat de kiezer eens een andere keuze maakt!
Maar het is wel de grootste partij! Gekozen door ons. Een volk verdient nu eenmaal waar zij voor gekozen heeft. Maw wil je belazerd worden, dan zul je belazerd worden.
Dat een partij de grootste partij is wil niet automatisch zeggen dat die in de coalitie hoort. Een meerderheid van de volksverteingenwoordiging is nodig. De VVD zat in 2002-2006 als grootste partij (26,9 % toen van de stemmen) NIET in de coalitie. Laatste gemeenteraadsverkiezingen had VVD 24,2% van de stemmen en bij Europese verkiezingen 20,3%. Grofweg meer dan 75% van de mensen die gaat stemmen stemt GEEN VVD. (ook al ging bij de gemeenteraadsverkiezingen 42% simpelweg helemaal niet stemmen)
Maar mijn oproep is wel tijd voor vers, ander bloed, meer vrouwen en dat de kiezer eens een andere keuze maakt! (en gaat stemmen)
Mark Rutte wint steeds omdat kritiek geen vat op hem heeft. In Amstelveen hebben wij ook zo’n figuur als wethouder. Hij is onverslaanbaar, wat hij ook doet of nalaat. Andere bestuurders en zelfs raadsleden en ambtenaren zijn steeds meer zijn houding gaan kopiëren, want die blijkt succes te hebben. Het resultaat is een politiek-bestuurlijke cultuur die het volmaakt zinloos maakt om kritiek te uiten of misstanden aan de kaak te stellen. Niemand trekt zich er iets van aan en er verandert niets. Die immuniteit voor kritiek laat zien dat democratie geen garantie is voor goed bestuur.
Door kritiek te negeren of schamper weg te wuiven, wekken bestuurders als Rutte en Raat de indruk dat zij alles beter weten en dat burgers daarop dus maar moeten vertrouwen. Dat werkt goed en levert zelfs verkiezingswinst op. Het resultaat is echter niet altijd het beste bestuur en beleid. Dat is in deze tijd helaasn te merken.
Democratie is een bestuursvorm waarin de wil van het volk de bron is van legitieme machtsuitoefening. Welnu het volk (mede n.a.v. de toeslagen-affaire) wenst openheid en transparantie. Indien het gekozen (gemeente)bestuur niet aan deze wens wenst te voldoen dan is er sprake van machtsmisbruik door dat zelfde gekozen bestuur ook al is dit eerder legitiem gekozen. Past dit bestuur zich niet aan naar de wens van het volk dan ontstaat er uiteindelijk een situatie die kan leiden tot ernstige ontsporingen in de relatie kiezer/gekozene.
“De restauratie van de bunker uit de Tweede Wereldoorlog aan de Wolfert van Borsselenweg gaat binnenkort van start. De omgevingsvergunning hiervoor is onherroepelijk verleend. Dat meldt het college in een brief aan de gemeenteraad.” (AN 28/1)
Dit is een voorbeeld van ‘negeren of wegwuiven van kritiek’, met geldverspilling en een belachelijke situatie als resultaat.