Om naar haar zeggen de inwoners meer bij het door de lokale overheid gevoerde beleid te betrekken leggen B&W een nieuwe participatievisie aan de gemeenteraad voor. De gemeente kiest voor nieuwe communicatiekanalen, voornamelijk in eigen beheer, en in die visie worden de nieuwsmedia (zoals krant, lokale omroep en digitale nieuwssites) dan ook niet genoemd.
Hoewel zij zegt veel belang te hechten aan ‘denkkracht en mening van inwoners’ worden stormen van protest tegen bouwprojecten niet of nauwelijks gehonoreerd door de gemeente. Maar gaat zij ervan uit dat meer participatie leidt tot ‘bredere en breed geaccepteerde plannen’.
Ervaringsdeskundigen
Volgens wethouder Frank Berkhout van Participatie met die moderner worden aangepakt, met inzet van eigentijdse vormen om de juiste doelgroepen – zoals jongeren, ouderen, werkenden of niet-werkenden – te bereiken. Het doel is dat die gaan meedenken. “Of door juist ervaringsdeskundigen in te zetten bij een specifiek onderwerp. Bijvoorbeeld de doelgroep fietsers bij de aanleg van een nieuw fietspad.”
Wijkplatforms weg
Een van de gevolgen van de visie is dat wijkplatforms verdwijnen en deel gaan uitmaken van de daarnaast ook enkele jaren geleden door de gemeente ingestelde Bewoners Initiatief Groepen (BIG). Omdat men in de wijken zo langzamerhand van de bomen het bos niet meer kon zien, werden in enkele daarvan gewoon bewonersstichtingen genoemd, zoals in Bovenkerk. Men was in de wijken kennelijk verder dan de gemeente en die volgt nu, hoewel sociale teams, wijkcoaches en talloze andere wijkorganen kennelijk blijven bestaan.
Loting
Een vorige poging van de gemeente, vooral door toenmalig burgemeester Mirjam van ’t Veld geëntameerd, onder de naam ‘Mensen Maken Amstelveen’ stierf na haar vertrek een zachte dood. In de visie wordt nu gezegd dat die er geen digitale middelen bij werden ingezet. Die en onder meer stadsgesprekken, waarvoor de potentiële deelnemers worden ‘ingeloot’, zijn volgens de gemeente de nieuwe middelen voor participatie. Overigens kwamen naar die zogenoemde stadsgesprekken hooguit enkele tientallen inwoners en veel ambtenaren van de honderden die bij loting waren uitgenodigd.
Agenda
Volgens de gemeente krijgt de gemeenteraad door de visie meer mogelijkheden ‘om zelf invulling te geven aan de agenda’. Die raad heeft, staat in het stuk, de ambitie qua participatie een actievere rol te spelen. Meer dan tot nu toe, blijkbaar. “Het is van belang dat er heldere afspraken zijn over de rolverdeling tussen raad en college om dubbele participatie te voorkomen. Dit zal samen met de raad worden uitgewerkt”, meldt de participatievisie.
Op maat
Behalve in stadsgesprekken, die naar haar zeggen goed zijn bevallen, ziet de gemeente veel in digitale communicatie en online enquêtes. Zij verwijst onder meer naar het platform http://denkmee.amstelveen.nl om een ‘grote en vooral brede groep inwoners bij besluiten betrekken’.
Via stadsgesprekken door loting krijgen volgens haar veel verschillende inwoners de kans mee te praten over onderwerpen. ‘De nieuwe participatievisie is zelf ook via participatie tot stand gekomen door het inzetten van een online enquête en een stadsgesprek begin dit jaar. Deelnemers gaven aan dat ze het liefst via online enquêtes participeren. Verder wil de gemeente meer maatwerk, door telkens opnieuw te kijken wie de juiste doelgroepen zijn en hoe deze het beste kunnen worden benaderd.’ De besluitvorming wie wel en niet wordt benaderd ligt dus onveranderd bij de gemeente.
Geen bereik
De wijkplatforms bestaan wel vaak uit betrokken bewoners, maar kenmerken zich door een laag bereik en dito representativiteit. Een brede achterban ontbreekt, vindt de gemeente. ‘De adviezen van de wijkplatforms worden niet altijd breed gedragen door wijkbewoners. In veel wijken zijn de wijkplatforms al samen gegaan met zogenaamde bewonersinitiatiefgroepen. Deze groepen organiseren allerlei activiteiten in de buurt en in wijkcentra, waarmee ze mensen uit de wijk samen willen brengen.’
Omgevingswet
De participatievisie is ook al tot stand gekomen door de Omgevingswet, die volgend jaar van kracht wordt en wil dat bewoners en ondernemers actief kunnen participeren bij besluitvorming over hun leefomgeving. ‘Deze visie heeft een hoog ambitieniveau waar het gaat om bewoners te betrekken bij beleid en projecten in hun leefomgeving’, zegt de visie. ‘Uitgangspunt van participatie is niet dat iedereen zijn zin krijgt. Het algemeen belang staat voorop.’ En wat algemeen belang is maakt de gemeenteraad wel uit, geadviseerd door ambtenaren (via B&W).
Intussen moet ook de ambtelijke organisatie open staan voor méér participatie. Dat kon in de praktijk wel eens een probleem opleveren, want ambtenaren hebben vaak weinig op met transparantie, zeker als die bezwaren van burgers tegen ambtelijke beslissingen oplevert.
De gemeente onder leiding van Raatpoetin kiest voor nieuwe communicatiekanalen, voornamelijk in eigen beheer. Dat deden ze in de Sovjet-Unie ook en dat ging prima. Op de Stadhuis Pravda valt niets aan te merken want daarvoor bestaat simpelweg geen mogelijkheid.
Wat algemeen belang is, maken de apparatsjiks in het Kremlin aan de Poel wel uit. Zo was het en zo blijft het. Het ontlast de bestuurders van veel ondankbaar werk en de meeste Amstelveners vinden het wel best zo.
Het gaat niet alleen om de ambtenaren, maar ook om de politieke partijen. De meeste zie je haast nooit in de wijken. Ja, er wordt ergens in een zaaltje een bijeenkomst belegd waar nagenoeg niemand op af komt. Misschien is het ook wel eens handig om ook buiten verkiezingstijd langs de deuren te gaan. Dan hoor je vaak dingen die de bewoners bezig houden, maar bijna elke partij blijft in zijn eigen coconnetje zitten. De cynici onder ons zullen dan zeggen dat men er gewoon niet in is geïnteresseerd ondanks de vele mooie woorden.
Waarom gebruikt de gemeente dit weblog niet als communicatiekanaal?
Beste App, als de leden van het College B & W via Amstelveenblog moeten communiceren dat zou een afgang betekenen voor de politieke en ambtelijke leiding. Voor de 1500 ambtenaren is een heimelijk spreek- en lekverbod, dus de meest betrokkenen durven niet open communiceren met de buitenwereld, anders worden ze op staande voet ontslagen.
Afdeling communicatie is de enige die in contact mag staan met de buitenwereld, maar over vrije communicatie er is geen sprake, ze mogen alleen iets delen als de almachtige wethouders hun toestemming geven. Inhoudelijk zijn deze berichten kunstmatig magertjes gehouden, want de journalisten en de inwoners van de stad hoeven niet alles te weten.
Zo kon het ook gebeuren, dat er werd een herdenkingsbijeenkomst “Hart van medeleven” georganiseerd voor de coronaslachtoffers van Amstelveen in de Stadstuinen op 7 juli, alleen in de berichten en in de toespraken werden geen cijfers over de slachtoffers gesproken. Tot vandaag de dag werd officieel niet bekendgemaakt hoeveel corona-doden Amstelveen heeft. Een soort stadsgeheim? Zelfs bij RIVM doen er niet zo geheimzinnig over.
De communicatie is überhaupt nooit de sterkste kant geweest van de leiders aan de Poel en via Amstelveenblog communiceren zou eigenlijk ook een erkenning worden van de vele missers, die op dit forum vaker werden besproken, dus ze denken: het waait weer over.
De gemeente kiest voor nieuwe communicatiekanalen, nadat zij alle vorige heeft dichtgeplempt, heeft laten verzanden of heeft genegeerd: Amstelveens Weekblad, Dichtbij, Anstelveens Nieuwsblad, RTV-A, Amstelveen. Blog, AmstelveenBlog.
En dat allemaal terwijl Amstelveen juist een oud-gemeentevoorlichter in het bestuur geeft.
Communicatie en democratie zijn niet hetzelfde.
En zeker niet de persoonlijkheidscultus die is ontstaan rondom 1 figuur in het bestuur.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat alle door u genoemde media in particuliere handen zijn, waarover de gemeente niets te zeggen zou moeten hebben.
Beter gebruik van de bestaande communicatiekanalen verdient de voorkeur boven het ontwikkelen van nieuwe. Waarom zouden die immers wél functioneren?
De gruwel van ‘onder eigen beheer van de overheid’ moet iedere rechtgeaarde democraat meteen de nekharen overeind doen staan. Dat betekent immers nóg meer zelfreclame van ijdele bestuurders en nóg minder mogelijkheden voor betrokken burgers om hen effectief te bekritiseren.