Uitkeringsgerechtigden en asielzoekers kunnen in de wijken op vrijwillige basis ook wel iets doen om het wijkbeheer, waarvan de aanbesteding tot een meerprijs van € 2,1 miljoen leidde, een overschrijding van 70%, goedkoper te maken. Dat vindt fractievoorzitter Michel Becker (foto) van Actief voor Amstelveen, die er woensdag met een motie in de gemeenteraad over komt. Hij wil de ‘nieuwe’ vrijwilligers speciaal inzetten voor het opruimen van zwerfvuil en wijst ook op de vrijwilligersvergoeding van € 3,30 tot € 5,60 per uur.
Met de motie reageert Becker op het voorstel van B en W aan de gemeenteraad van 2028 af op dat wijkonderhoud € 1,4 miljoen te besparen, waarvan vier ton bedrag van op de eigen organisatie.
Drie miljoen
Een miljoen moet dan komen uit terugdringen van het onderhoudsniveau. Er was drie miljoen euro voor het ‘groene’ wijkbeheer beschikbaar, maar dat bedrag werd met ruim twee miljoen overschreden. Actief voor Amstelveen (AvA) vraagt de gemeente ter besparing op om uitkeringsgerechtigden en asielzoekers (vrijwillig) basis in te zetten dus bij primair de strijd tegen zwerfafval. AvA vindt dat niet alleen goed voor de asielzoekers, die zich volgens Becker ‘rot’ vervelen, maar ook ziet hij er sociale cohesie voor de wijken in. De in te zetten krachten moeten het wel fysiek aan kunnen, geeft Becker toe.
Vrijwilligersorganisaties
Ook plaatselijke vrijwilligersorganisaties kunnen een rol spelen en de fractie roept op hen te betrekken bij de uitvoering. Overigens ontstond tijdens een aan de kwestie gewijd raadsdebat al een verschil van inzicht tussen AVA en PvdA-raadslid Arnout van den Bosch, of die zich afvroeg of de overheid ‘doelgroepen’ wel mag benoemen.
Lekker goedkoop scoren, hè Michel Becker, zo vlak voor de gemeenteverkiezingen. Daar moet je nu echt een rasopportunist voor zijn. Bah, wat een kwal als hij niet weet dat mensen met een uitkering worden gedwongen om allerlei rotbaantjes aan te nemen waar ze vervolgens na 6 maanden weer uitgeschopt worden. Wat heeft de Becker eigenlijk gedaan toen zijn horecazaakje failliet ging?
Becker is penoze.
Mini Blog – Bezuinigen op groen? Laat de vakmensen niet opdraaien – en zeker geen kwetsbare groepen
De plaatselijke politieke partij Actief voor Amstelveen gaat een motie indienen, een motie waarin staat asielzoekers, statushouders en mensen in de bijstand “vrijwillig” het gemeentelijke groen zouden moeten onderhouden. Tegen een vrijwilligersvergoeding, want de gemeente moet bezuinigen.
Voor activisten en iedereen die zich inzet voor eerlijke arbeid is dit voorstel een rode vlag. Want dit gaat niet over participatie. Dit gaat over arbeidsverdeling, arbeidsverdringing en de systematische devaluatie van vakmensen.
Laten we beginnen met die arbeidsverdeling. De impliciete boodschap van dit voorstel is glashelder: de mensen met de minste economische en sociale macht kunnen het fysieke werk wel doen. Het is een hiërarchie in de praktijk: wie het minst verdient, wie nog niet volledig is ingeburgerd, wie afhankelijk is van een uitkering — die moet opdraven. Terwijl degenen die politieke macht hebben het presenteren als “meedoen”.
Dat is geen participatiesamenleving.
Dat is klassensamenleving in goedkoop vrijwilligersjasje.
En laten we de vakmensen in het groen niet vergeten. Groenbeheer is een vak. Een beroep. Het vraagt kennis van ecologie, veiligheid, gereedschap, biodiversiteit, snoei- en planttechnieken. Het vraagt expertise die je niet even aan een groep kwetsbaren meegeeft omdat de begroting krap is.
Wanneer een gemeente professioneel groenonderhoud vervangt door onbetaalde of onderbetaalde arbeid, zegt dat in feite tegen deze mensen:
‘jullie werk is niet belangrijk genoeg om voor te betalen’.’
Dat is pure devaluatie.
Het ondermijnt hun positie, hun loon, hun erkenning — en uiteindelijk de kwaliteit van de openbare ruimte.
En dan is er het activistische perspectief: de overheid gebruikt opnieuw groepen met weinig onderhandelingsmacht om gaten in beleid op te vullen. We hebben dit eerder gezien bij verplichte tegenprestatiemodellen, bij re-integratietrajecten die banen verdrongen, bij “proefplaatsingen” die eindigden zonder contract. De logica is steeds dezelfde: wie het meest afhankelijk is, krijgt de minste keuzevrijheid en moet het meeste leveren.
Het wordt nóg schrijnender als we de machtsverhouding erbij betrekken. Asielzoekers die wachten op een verblijfsbeslissing, statushouders die bezig zijn met integratie, mensen in de bijstand die bang zijn voor sancties — hoe vrij is een “vrije keuze” eigenlijk? De term vrijwillig is hier vooral een politiek schild, geen realiteit.
En boven dit alles hangt het frame van “sociale cohesie”. Maar sociale cohesie ontstaat niet door kwetsbare groepen te gebruiken als buffer tegen bezuinigingen. Sociale cohesie ontstaat wanneer een samenleving bereid is te investeren in mensen, vakmanschap, publieke ruimte én gelijkwaardigheid — niet wanneer ze probeert te besparen op de rug van wie de minste stem heeft.
Dit voorstel is precies wat activisten al jaren aanwijzen:
bezuinigingspolitiek die verpakt wordt als verbinding,
arbeid die gedevalueerd wordt,
en macht die ongelijk wordt verdeeld onder de vlag van participatie.
Als we werkelijk waarde hechten aan onze groene ruimte én aan de mensen die haar onderhouden, dan beginnen we met één simpele stap:
betaal mensen naar waarde, bescherm kwetsbare groepen en stop met het verschuiven van gemeentelijke tekorten naar degenen die het minst te kiezen hebben.
Verminderen van communicatiebudgetten en huisstijlprojecten In Amstelveen spaart meer uit als het groen je lief is.
Met een groene groet,
Amstelveense minima