De gemeente kan wel te pas en te onpas praten over sport en meer bewegen, maar het wordt tijd dat ook gehandicapte Amstelveners in dat opzicht de aandacht krijgen die zij verdienen. Dat was ongeveer de boodschap van woensdag ‘inspreekster’ Gerda Polman van de werkgroep “Inclusie Amstelveen, iedereen doet mee’, onderdeel van het gemeentelijke zgn. adviesorgaan Participatieraad Sociaal Domein (PSD).
Welgeteld tien raadsleden en burgerraadsleden (van een gemeenteraad van 37 fracties, verdeeld over twaalf fracties) luisterden tijdens dat zogenoemde ‘raadsgesprek’, dat wil zeggen: Zij stelden vragen, om doorgaans er nooit meer iets van te horen.
Ervaring
Overigens zijn bij dergelijke inspreeksessies wethouders afwezig. ‘Bewegen en sporten’ was de titel van een rapport van de rekenkamercommissie. Daarop wilde de werkgroep commentaar leveren. “De werkgroep is een belangrijk aanspreekpunt als het gaat over toegankelijkheid en inclusie”, zei Polman, die constateerde dat er ook veel ervaringsdeskundigheid in zit om bijvoorbeeld praktische adviezen te geven over inclusie voor mensen met diverse soorten beperkingen, psychische kwetsbaarheid en dementie. “In de PSD denken wij ook mee op de terreinen van jeugd, minima en ouderen: kortom een brede groep mensen met kennis.”
AmstelveenSport
Kritiek had Polman onder meer op de wijze waarop het gemeentelijke bedrijf AmstelveenSport in de prakrijk functioneert. Die mag dan een belangrijke rol spelen, maar levert te weinig inspanningen voor mensen met (psychische) beperkingen, zei ze. Overigens blijkt dat ook uit het rapport van de rekenkamer over bewegen. “Amstelveen Sport beheert en organiseert eigen activiteiten en is als zodanig direct aanspreekbaar op toegankelijkheid. De gemeente als subsidieverstrekker en opdrachtgever kan daarop toezien.” Zij hekelde de bouwplannen voor uitbreiding van het zwembad. “De werkgroep heeft tijdens de presentatie van de nieuwbouw al duidelijk aangegeven dat de toegankelijkheid op vele punten beter kan.” Als een van de aanbevelingen gaf zij de gemeenteraad mee dar er zowel bij het sportbedrijf als bij welzijnsorganisatie Participe Amstelland medewerkers worden aangesteld die toezien op de toegankelijkheid van allerlei accommodaties en daarover jaarlijks aan de gemeenteraad rapporteert. De gemeente geeft tenslotte subsidies aan beide organisaties en dan mag zij wel van tevoren eisen stellen op het gebied van toegankelijkheid en (onbedoelde) uitsluiting van personen én hierop toezien, zei ze. “En de gemeente zou de clubs, verenigingen en hun vrijwilligers maximale ondersteuning moeten geven om die ambitie mogelijk te maken, bijvoorbeeld met voor hun website uniforme toegankelijkheidsitems te ontwikkelen. Hiermee zou de gemeente meer regie kunnen nemen op de toetsing op toegankelijkheid”, beval ze aan.
Ambitie
De gemeente kan wel de slogan hanteren dat iedereen meedoet, maar als de gehandicapten daarbij worden overgeslagen is het niet meer dan eek kreet. Het moet een ambitie zijn, vond Polman. Zij had ook enkele andere aanbevelingen. Zoals dat de website van de gemeente, AmstelveenSport en Participe worden aangepast qua toegankelijkheid van de accommodaties, zodat men een overzichtelijke keuzemogelijkheid heeft. En daarbij kunnen ook de regelingen op basis van de Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO) voor sport en bewegen beter vermeld of vindbaar zijn, zei Gerda Polman, die zelf in een rolstoel de raadsleden toesprak. De werkgroep PSD heeft een ‘Meerjarenplan Sportaccommodaties’ geadviseerd, om haar ervaringsdeskundigheid en expertisebureaus bij plannen voor renovatie of nieuwbouw te betrekken. “In de algemene richtlijnen zijn namelijk de eisen voor toegankelijkheid ver onder de maat”, vind de inspreekster.
Problemen
Alle in het rapport van de rekenkamercommissie van de gemeenteraad genoemde problemen kwamen de werkgroep bekend voor. Overigens vond zij het jammer dat het rapport niet verwees naar het VN-verdrag ‘handicap’ en een mogelijke toetsing daaraan van het gemeentelijke beleid. Letterlijk en figuurlijk vallen gehandicapten over drempels heen in sporten en bewegen, vindt zij. “Er zou bij belemmeringen om te sporten meer gekeken kunnen worden naar maatwerk, naar de menselijke maat.”
