Eigenlijk was er maar één burger die dinsdag niet als vrijwilliger of professional naar de meeting in De Bolder over ‘ontmoeten’ was gekomen. De rest bestond uit gemeentelijke ambtenaren. En wethouder Marijn van Ballegooijen van Welzijn gaf wel toe dat heel het project geenszins uit de bevolking zelf in gekomen, maar door de gemeente werd bedacht.
‘Kleurrijk ontmoeten’, heten de bijeenkomsten die alom in de stad worden georganiseerd. En het gaat vooral over nationaliteiten. Want ja expats en statushouders moeten ook meer bij de samenleving worden betrokken, vindt de gemeente. Er werd aan twee tafels gepraat over respectievelijk de activiteiten in de wijken en de rol van de gemeente. Een van oorsprong Afghaanse, die al negen jaar in Amstelveen woont en gewoon een plek zoekt voor door haar ontwikkelde activiteiten, kan de huur eigenlijk niet opbrengen en vond dat de gemeente financieel moet bijspringen. Wijkcoach Hugo van der Kooij zag het gebrek aan ruimten ook een gebrek aan creativiteit. Er staan scholen ’s avonds en elk weekend volkomen leeg. constateerde hij.
Bovenkerk
Intussen is de ene wijk de andere niet. Bovenkerk is bijvoorbeeld een dorp apart, met een enorm saamhorigheidsgevoel en stampvolle bewonersvergaderingen, maar elders in de wijken treft met hooguit enkele tientallen vooral vergrijsde inwoners aan bij meetings van de Wijkplatforms. Ook in de overigens zonder uitzondering goed bezochte wijkcentra treft met voornamelijk ouderen aan, was de klacht. Maar wie wat jonger is, van welke nationaliteit ook, werkt van vroeg tot laat en heeft geen tijd om ook nog eens ontmoeten op zijn agenda te zetten. Maar bezoekers van die wijkcentra, die overigens in groten getale er heen komen, vormen niet echt een afspiegeling van de samenleving, vond de wethouder. En dáár wil de gemeente in de toekomst naar toe, zo bleek.
Belasting
Ontmoeten is wel een grote belasting en ik wil niet dat de gemeente mij die kant op stuurt, vond een buurtbewoner. Hij behoorde zelf tot de doelgroep van minnaars van klassieke muziek. Als die er was, wilde hij wel eens naar het wijkcentrum De Bolder komen. Moet er eigenlijk wel wat veranderen? Niemand stelde die vraag, maar misschien ligt die achter de uitroep van de wethouder Welzijn: ‘Wat moet ik doen?’ Hij heeft in het sociale domein met talloze groepen te maken, van niet werkende minima tot zorgbehoevenden en doodgewone wijkbewoners van allerlei nationaliteiten. Die met elkaar te verbinden is de illusie waar de gemeente al jaren mee bezig is. “Maar in mijn flatgebouw ben ik zowat de enige Nederlander nog. Verder wonen er Japanners, mensen uit India, Surinamers, Chinezen en veel andere nationaliteiten. Die zijn wel vriendelijk, maar verstaan elkaar niet, hebben niet echt contact met elkaar en ook niet met mij”, zei iemand. Maar ‘Kleurrijk Ontmoeten’ is de opdracht waar de gemeente zich in heeft vastgebeten.
