Hoe zeer het zogenoemde communicatieteam van de gemeente gewoon een reclamemachine is wordt bijvoorbeeld bewezen door de als advertentieteksten (soms zelfs regelrecht naar de lezers en in de ‘wij’ vorm geschreven) verstuurde persberichten. In die promotie past natuurlijk ook dat een door de gemeente gewonnen rechtszaak onmiddellijk wordt aangegrepen om een communicatief ‘lekker puh’ te melden. Maar nooit komt het communicatieteam in actie als een zaak op alle fronten door diezelfde gemeente wordt verloren en een burger wint.

Zoals onlangs de zaak van de gescheiden pleegmoeder Barry Rol (57), waarvan amstelveenblog.nl de voor de gemeente vernietigende uitslag meldde. Haar verhaal staat uitgebreid in een blad van FNV, de vakbond die overigens samen met de SP en de Vrijwilligersraad Minima Amstelveen (VMA) enkele malen voor het raadhuis demonstreerde. In het tijdschrift laat Rol weten door de lokale overheidsdienaren als ‘oud vuil’ te zijn behandeld, overeenkomstig een vooral op ambtelijk wantrouwen gestoelde benadering. Oorspronkelijk woonde zij in Amsterdam, maar na een echtscheiding kwam zij in Amsteveen terecht. Daarmee begon voor haar de ellende. “Was ik maar nooit in Amstelveen beland’, zegt zij in het tijdschrift. Haar verhaal komt goeddeels overeen met wat zij de bij de rechter vertelde, die niets geel liet van het gemeentelijke verweer.

Pleegkinderen

“Ik ben naast moeder ook pleegmoeder van drie pleegkinderen waarvan de oudste meervoudig gehandicapt is,” vertelt ze. Die laatste rol vervult zij geenszins om de verdiensten, want volgens haar kosten de pleegkinderen meer dan zij als bijdragen ontvangt. Ook toen zijn getrouwd was, is zij altijd pleegmoeder geweest. Overigens startte onlangs ook in Amstelveen een campagne om méér pleegouders te krijgen.

Rol: “Mijn oudste is als baby in ons gezin gekomen. Omdat ik afhankelijk ben van aanvullende bijstand van 150 euro per maand kreeg ik net als in Amsterdam in Amstelveen een klantmanager. Bij haar moest ik mij verantwoorden waarom ik volledig ben afgekeurd. Toen ik een wasmachine nodig had, kreeg ik te horen waarom ik er niet voor had gespaard.  Bijzondere aanvragen voor mijn pleegkinderen werden afgewezen; die zouden alleen voor biologische  kinderen gelden.” Blijkbaar bleek de gemeentelijke vertegenwoordigster steeds opnieuw niet goed op de hoogte van wettelijke bepalingen of lapte die aan de ambtelijke laars.

Klantmanager

Rol: “In elk gesprek met mijn klantmanager bleef zij herhalen tegen mij: ‘U moet niet denken dat u voor de pleegkinderen hier kan aankomen om iets aan te vragen want daar krijgt u al pleegzorgvergoeding voor. De toon alleen al is mensonterend, maar ik vraag er niet eens om. Ik zei dus maar dat ik bij haar voor mij zelf kom en niet voor mijn pleegkinderen.’

Toen zij opmerkte dat in Amsterdam veel automatisch ging, wat in Amstelveen elk jaar opnieuw moest worden aangevraagd, snauwde de klantmanager haar volgens Rol toe: ‘U moet niet denken dat u alles beter weet’. Zij was met schulden uit haar huwelijk en in de schuldsanering terecht gekomen en werd daardoor ook afhankelijk van de Voedselbank. “Daar spreek ik wekelijks mensen die ook met de gemeente in aanraking komen. Wij hebben veel gemeen. Veel mensen worden boos uit frustratie maar zijn bang voor de gemeente omdat ze afhankelijk zijn. Van mensen om mij heen hoor ik dat klantmanagers hun positie misbruiken. Op het moment dat je aangeeft dat je het ergens niet mee eens bent, dreigen ze de beveiliging te bellen. Dat hoor van klanten bij de Voedselbank.”

Keihard

Zij vond hulp bij Wil Roode van de VMA. Roode is overigens ook burgerraadslid voor de SP.  “Toen bleek dat er ook veel mis was gegaan met de schuldhulpsanering en de pleegzorgvergoeding.” Roode zocht een advocaat, die de zaak dus voor haar zou winnen. “De gemeente nam een keiharde opstelling in.”

Rol”: “Als pleegmoeder ben ik twee jaar bezig geweest om hulp te vragen voor mijn oudste pleegzoon. En dan komt het besluit dat er recht was op verlengde pleegzorg, maar wel twee jaar te laat. En dus ook de nabetaling. Al die tijd leefde ik van de voedselbank.” De nabetaling bedroeg ongeveer elf mille, maar die wilde de gemeente weer afpakken. Ten onrechte overigens, bleek bij de rechtbank.  “Of ik nog even de nabetaling pleegzorgvergoeding wilde teruggeven aan de gemeente, die dan de schuldeisers zou bellen dat ze nog meer geld kunnen terugvorderen. In plaats van de voorzieningen te kopen die mijn oudste nodig had van het pleeggeld, vond de gemeente dat de schuldeisers voorrang hadden. Terwijl het helemaal niet mag volgens de wet. Dat het harteloos en onmenselijk is, moge duidelijk zijn. Een pleegzorgvergoeding is een vergoeding en geen inkomen.  De gemeente hield voet bij stuk en dreigde de schuldsanering te stoppen als ik het geld niet zou overmaken.  De rechtbank maakte korte metten met de gemeente. Er was alleen gedreigd, er was niet eens een besluit afgegeven.”

Fraudeur

Barry Rol werd door de gemeente gezien als fraudeur, omdat zij netjes vertelde een vriend te hebben waar zij het weekend mee doorbracht. “Ik moest ineens bankafschriften inleveren, wat ik net had gedaan. Ik snapte er niets van waarom ik dat weer moest doen. Het bleek dat een foto op facebook aanleiding was om te posten voor mijn woning om ons te betrappen op samenwonen. Het is een klap in je gezicht in je dossier te lezen wat men achter je rug om heeft gedaan. Ik had het gemeld, ik had een vriend en ik had  uitvoerig over mijn privéleven moeten vertellen.”

Vorig jaar nog belde de gemeente aan om te controleren wie er allemaal in haar huis woonden. “Er stonden immers verscheidene personen met een andere achternaam ingeschreven. Ja, inderdaad, mijn pleegkinderen hebben een andere achternaam en het dossier bij de gemeente van mijn gezin bekend is.”

Wajong

Inmiddels is oudste pleegkind 22 jaar geworden en krijgt een Wajonguitkering. “Volgens de norm van gedeelde kosten is daarom mijn aanvullende bijstandsuitkering van 150 euro gestopt. Mijn pleegkind zou die kosten moeten dragen. Terwijl zijn uitkering bij lange na zijn medicatie en vervoerskosten niet dekt. Verder weigert de gemeente elke medewerking”, vertelde ze aan de rechter. Die stelde dus de gemeente in het ongelijk. “Ik blijf vechten voor mijn kinderen”, zegt Rol.

6 REACTIES

  1. Een gruwelverhaal dat de gemeente ten voeten uit tekent. Amstelveen heeft een burgemeester nodig die kan zorgen voor een cultuuromslag in de ivoren toren aan De Poel.

    De houding van bestuur, ambtenaren, veel raadsleden en zelfs lokale pers is arrogant en betweterig. Eén van de oorzaken hiervan is de verkeerde locatie van het gemeentehuis: Afstandelijk en eigenzuchtig.

    Het siert Johan Bos dat hij ruime aandacht schenkt aan dit typerende verhaal.

  2. Dit verhaal vormt niet een reclame om je aan te melden als pleegouder, waartoe Frank Berkhout ( D66 ) onlangs opriep. Het getuigt eerder van asociaal en onmenselijk gedrag tov een pleegouder door ambtenaren waarvoor de hr. Berkhout verantwoordelijk is. In ieder geval mag je dat concluderen uit de uitspraak van de rechter.
    Ook dat dit tot nog toe enkel via Amstelveenblog naar buiten is gekomen getuigt niet van transparantie die de gemeente zegt te beleiden.
    Al met al een zeer onverkwikkelijke affaire waarbij de gemeente eigenlijk niet eens zijn eigen ongelijk wenst te erkennen. Inderdaad is daar maar één woord voor; WALGELIJK!!!!

  3. Dit is ook mijn reden geweest om niet deel te nemen aan het ontbijt wat voor pleegouders was georganiseerd als blijk van waardering.aan de pleegouder vanuit de gemeente .pffff..echt niet

Laat een antwoord achter aan Els Annuleer reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.