Wie te maken krijgt met echtscheiding, faillissement of iets anders – waardoor hij ‘economische dakloze’ wordt – komt in Amstelveen al gauw op straat te staan en kan hooguit in Amsterdam een dak boven zijn hoofd vinden. Die realiteit schetste raadslid Arnout van den Bosch van coalitiepartij PvdA dinsdag in een raadscommissie. Volgens wethouder Rob Ellermeijer van Wonen zijn er wel noodvoorzieningen in Amstelveen voor degenen die dat noodlot treft, maar dat antwoord staat haaks op wat Van den Bosch eerder op schriftelijke vragen van B&W hoorde.
Hij had gevraagd hoeveel mensen het op dit moment betreft, maar het college zij dat niet te kunnen zeggen, omdat het zich onttrekt aan hun waarneming. Als men naar Amsterdam vertrekt, waar noodvoorzieningen zijn, wordt men Amsterdammer. Van den Bosch wil dat voor Amstelveners het probleem in eigen gemeente wordt opgelost. Er zijn weliswaar vier voorzieningen voor economische daklozen, maar mogelijk is dat te weinig, redeneerde hij. “Er is weinig of niets structureel voor deze mensen geregeld”, zei hij.
Niet in de kou
Raadslid Cheimaa Aouni van GroenLinks wilde wel eens weten wat de PvdA de laatste jaren heeft gedaan om betaalbare woningen in de stad te krijgen. Zij was het er wel mee eens dat er geen Amstelvener op straat terecht mag komen, maar er zijn, behalve ‘economische daklozen’ ook andere categorieën die dat noodlot dreigt te treffen. Maar Van den Bosch wilde zich nu tot de door hem geschetste doelgroep beperken. Overigens meldde ook raadslid Feenstra van de VVD de omvang er niet van te kennen. En daarmee leek coalitiepartner D66 het eens. “Dit college laat mensen niet in de kou staan”, meende die fractie te weten. Wat natuurlijk iets anders is dat een paar jaar geleden, toen uit de koken van B&W kwam met de problemen niet bekend te zijn, zei AVA-commissielid Gonnie van Rietschoten.
Eén teveel
Er is wel degelijk een Amstelveens probleem constateerde SP-fractieleider
Patrick Adriaans. “En elke Amstelvener die er in terecht komt, is er een teveel.” Overigens heeft de SP al eerder aandacht gevraagd voor economische daklozen, die helemaal nieuw is de PvdA er niet mee. Adriaans stelde een passantenhotel voor. En hij was het met Van den Bosch eens dat er gezocht moet worden naar een structurele oplossing, zodat men niet via de politie in Amsterdam terecht komt. “Amsterdam lost nu de problemen voor Amstelveen op”, zei raadslid Solleveld Olthof van Burgerbelangen (bbA).
Twijfel
Volgens Ellermeijer is de inzet van de gemeente dat niemand op straat slaapt. Maar over de manieren waarop dat wordt voorkomen, was enigszins onduidelijk. Hij vond een tijdige signalering belangrijk. Volgens hem is ook een inkomensval, waardoor men zijn woning niet keer kan betalen, een oorzaak. Met de alternatieve woonruimte gaat het doorgaans goed, zei hij. Er aan toevoegend dat daarover ook gesprekken in de regio door hem worden gevoerd. In september komt er een voorstel aan de gemeenteraad tijdelijke woningen. Er komt weliswaar regionaal in 2021 een regionaal beleid voor, maar de vraag is natuurlijk wat doen Amstelveen tot het zover is, zei Ellermeijer. Hij gaf toe dat er maar vier appartementen voor noodopvang zijn. Maar er zijn volgens hem voldoende mogelijkheden om maatwerk te leveren.
“Dat zou heel mooi zijn”, reageerde Van den Bosch. Maar hij twijfelde op dat punt. De antwoorden op de eerder door hem gestelde schriftelijke vragen, waarin B&W meldden de omvang van het probleem niet te kennen, heeft hem daar gronden voor. “Uit die antwoorden blijkt dat er weinig zicht op de problemen is.”
Weer typisch de reflex van VVD en D’66. Eerst zeggen dat ze niemand in de kou laten staan, vervolgens zeggen dat ze de omvang van het probleem niet kennen, omdat ze noodgedwongen elders zijn gaan wonen, dus geen Amstelveners meer zijn, terwijl ze wel eerst radeloos aan het loket hier hebben gestaan , alwaar deze mensen werd verteld; Probeert u het eens in Amsterdam , of Almere tot aan Leeuwarden toe en dan zeggen ; Wij leveren zorg op maat. En vraag je dan waaruit die bestaat IN de gemeente krijg je geen antwoord. In de praktijk bestond die zorg dus uit ; Ga hier maar weg, doei!
En bij elk sociaal probleem de mantra maar blijven herhalen “ Wij leveren zorgen op maat”
Terwijl in de praktijk het is. “ Wij kijken weg, want dan bestaat het lekker niet!”