Wethouder Marijn van Ballegooijen van Zorg gaat op 5 november met organisaties op het gebied van welzijn en zorg het rapport bespreken over dementerende Amstelveners en hun mantelzorgers, waarvan hij is geschrokken. Mantelzorgers lopen op hun tenen en voor dementerenden – vooral in het beginstadium van de ziekte – is andere hulp moeilijke te vinden.
De resultaten van het in opdracht van de gemeente door Tao of Care verrichte onderzoek leidde tot dramatische resultaten. De onderzoekers bekeken de vraag om ondersteuning van mensen met een dementie en hun naasten door te luisteren naar hun verhalen.
Eenzaamheid
Wethouder Marijn van Ballegooijen (Zorg): “Het onderzoek laat zien dat al in de beginfase van dementie relaties en vriendschappen veranderen: mensen met geheugenproblemen kunnen niet meer mee komen met hun hobbyclubs en vriendengroepen. Echtgenoten begrijpen elkaar niet meer. Dat leidt tot veel pijn en eenzaamheid. Daarnaast blijven gezinnen met een dementie met veel vragen zitten: hoe vind ik de juiste zorg, hoe ga ik om met dit gedrag, wat staat ons te wachten? De huidige dementiezorg is vooral gericht op medische hulp en hulp bij huishouden en geeft geen antwoord op eenzaamheid en de vele vragen. Ik wil meer ondersteuning voor de sociale kant van leven met een dementie.”
‘Tandvlees’
Uit het onderzoek blijkt dat mantelzorgers pas heel laat aankloppen bij de gemeente voor hulp. Zij hebben dan al hun hulptroepen al ingeschakeld en lopen op hun tandvlees. Inwoners vinden het moeilijk hulp te vragen; professionele hulp willen ze zo lang mogelijk vermijden. Een vreemde over de vloer ervaren ze als vervelend. Dat voelt alsof ze zelf tekortschieten. Er is daarom zeker behoefte aan ondersteuning om de juiste professionele hulp te kunnen vragen. Het huidige aanbod sluit ook niet altijd aan bij de wens van de doelgroep. Zo voldoet bijvoorbeeld de huidige vorm van dagbesteding niet voor iedereen. Een luisterend oor vinden mensen met een dementie en hun mantelzorgers in het algemeen belangrijker dan alleen praktische hulp. In de gesprekken is regelmatig genoemd dat inwoners de voormalige verzorgingshuizen missen, vanwege de sociale contacten en laagdrempelige ondersteuning.
Sneller
Wethouder Van Ballegooijen, die zelf regelmatig spreekt met mensen met een dementie en hun mantelzorgers, pleit voor meer ondersteuning: “De zorg moeten we veel eerder bij de betrokken gezinnen thuis regelen, zodat ze ook sneller terecht met hun vragen.
Door tijdiger op de zorgvraag te reageren, is eerder aandacht voor eenzaamheid en veranderde relaties. We moeten zorgen dat het makkelijker wordt om hulp te accepteren door meer maatwerk te bieden in het aanbod en actiever te vragen wat mensen aan ondersteuning nodig hebben.“
Tja meneer de wethouder dat is even schrikken wanneer u zich, vanuit uw ivoren toren, onder de gewone burgers begeeft.
Beste Olaf, normaal zou ik niet reageren, echter is uw reactie misplaatst betreffende deze wethouder, waar Amstelveen steken heeft laten vallen in het verleden, gaat deze wethouder ermee aan de slag en heeft hij goed oog voor wat nodig is. Ik begrijp uw reactie echter mag Amstelveen blij zijn met deze wethouder die net een half jaar in Amstelveen is, we zullen nog veel plezier van hem hebben.
Seeing is believing.
Deze wethouder schrikt van de puinhoop die zijn voorganger ook op dit gebied heeft achtergelaten. Het onderwerp lijkt nu de aandacht te krijgen die het verdient.
Het is te hopen dat ook de portefeuilles Handhaving, Stadshart, Cultuur en Financiën binnen afzienbare tijd in betere Handen komen.
Toen dit hele systeem een paar jaar geleden landelijk en gemeentelijk werd opgetuigd kwamen er direct al geluiden van de werkvloer dat dit niet zou werken. Nu wordt er met krokodillentranen in de ogen geconstateerd dat er erg veel mis is. Hoe schijnheilig kan men zijn.
Voor een bepaalde groep mensen voor wie het verpleeghuis nog een stap te ver is, zou gewoon weer een soort verzorgingshuis moeten komen, dan zouden we al van heel stuk menselijke ellende verlost zijn. Maar blijkbaar regeert tegenwoordig alleen maar de kassa en niet de menselijke maat en waardigheid.