Ooit nam ik, op herhaaldelijk aandringen van bestuurders en raadsleden, deel aan de verkiezing van Amstelveens eerste Stadsdichter. Onzin eigenlijk, want ik kon van tevoren weten geen kans te maken. Toenmalig burgemeester Jan van Zanen had mij eufemistisch gezegd dat lofzangen op de gemeente niet bepaald verboden zijn. Omdat superlatieven jegens de lokale overheid mij evenmin liggen als die omtrent andere instanties was de strijd bijna per definitie niet aan mij besteed. Ach, misschien was dichter Koos Hagen ook wel beter dan ik.
Hij is ook niet gespeend van een zekere pathos bij het voordragen van zijn creaties. Maar in reclamestad Amstelveen paste hij toch minder goed dan zijn opvolger, Matthijs den Hollander.
Poëzie
Of die echt dichter is, weet ik niet. Toen hij in 2014 werd gekozen voor een periode van twee jaar, waren er volgens mij betere kandidaten als het om poëzie ging. Hij gaf zelf ook toe daarmee pas laat te zijn begonnen. Was naar eigen zeggen wel copywriter van beroep, hetgeen dan ook resulteerde in een onafgebroken reeks reclameteksten voor Amstelveen, het bestuur van de stad en eigenlijk alles wat zich daarin bevindt. Er gebeurt nooit iets verkeerd, de Poel is prachtig en we moeten allemaal lief zijn voor elkaar. In Amstelveen schijnt altijd de zon.
Breekijzer
De gemeente wil niet van hem af want hij is nu eenmaal een goede dagvoorzitter, entertainer en alles waar men hem bij congressen, ook van ambtelijke organisaties, meer voor kan gebruiken. Den Hollander presenteert ook de maandelijkse talkshow van BV Nederland. Kortom: Het Stadsdichterschap was voor hem slechts een breekijzer om zich breder te manifesteren dan zijn voorganger, de eerste dichter van de stad ooit. Er is zo langzamerhand geen happening van enige importantie meer of hij speelt er een cruciale rol in.
Performer
Over de opvolging van Matthijs den Hollander hoor ik dan ook niks, hoewel de periode waarvoor hij werd aangesteld allang voorbij is. Van mij mag hij blijven en ook van de gemeente en notabelen, zeg maar de lokale elite. Heeft het met dichten weinig te maken dan ik elk geval met zijn plaatselijke bekendheid als performer.
Al lofzangen spuiend wist hij zich een beter in het oog springende plaats te veroveren als Stadsentertainer dan Koos Hagen, die zich bij het dichten hield.
Den Hollander had gewoon van meet af aan de wind mee. Mijn dochter vindt hem een knappe man en ik denk dat meer vrouwen (te oordelen aan die van mij) hem aldus kwalificeren. Zachtmoedig is hij ook en hij weet bijna elke lokale gebeurtenis tot een manifestatie te verheffen, die een zweem van belangrijkheid in zich draagt. Wie het eenmaal tot plaatselijke knuffelentertainer heeft gebracht, kan eigenlijk doen wat hij wil. Alles wat hij zegt, wordt mooi gevonden.
Ceremonie
Ik gun hem dat van harte. Maar het merendeel van zijn optreden heeft volgens mij minder met het schrijven van echte gedichten te maken dan met het beklimmen van de bühne en het daar een ceremoniële status geven aan wat nauwelijks poëzie kan worden genoemd. Nee, ik ben daar niet tegen. Ik vind het handig. Jammer voor degenen die mogelijk betere poëzie maken, maar bij de verkiezing destijds niet de show stalen.
Ik denk nog wel eens aan Koos Hagen, maar zijn tijd zat er na vier jaar op. Hij was eerder voor twee jaar benoemd, maar de gemeenteraad kan in zulke gevallen niet tellen. Hij is misschien wel een echte woordkunstenaar, maar geen showmaster. En die zocht de gemeente blijkbaar eigenlijk. Al noemt zij die dan dichter…
Matthijs den Hollander is een handige jongen die precies weet met wie hij vriendjes moet worden en die het wel uit zijn hoofd laat om zich kritisch uit te laten over degenen die over zijn aanstelling beslissen. Engelsen noemen dat een ‘smooth operator’. Precies iemand waar onze bestuurders van houden.
Wat Amstelveen echter juist nodig heeft, is een hofnar die de draak steekt met bestuurlijke eigenwaan en met de onderonserige politieke onderonserigheid waaraan onze lokale gladjanus zijn permanente aanstelling dankt.
Ik denk dat in dat laatste App wel gelijk heeft. Het zou juist getuigen van lef als zij zo’n hofnar aan zouden stellen. In de tijd van Wim Kan gold het zelfs als een eer als je als landelijk politicus door hem in de maling werd genomen. Jammer dat onze dorpspolitici dat niet durven en dat hun “grootsheid” enkel bejubeld kan worden een clown die een showtje kan maken van zijn rijmpjes. Over het woord dichter zullen we het dan niet eens hebben.
‘De gemeente wil niet van hem af want hij is nu eenmaal een goede dagvoorzitter, entertainer en alles waar men hem bij congressen, ook van ambtelijke organisaties, meer voor kan gebruiken.’
En dat allemaal voor 1500 euro per jaar?
Dan zou ik als gemeente zijn contract ook gewoon verlengen.
Groot gelijk, maar noem hem dan geen “stadsdichter”.
Doet Matthijs de Hollander dat dan allemaal voor niets? Daar geloof ik helemaal niks van. Het ligt meer voor de hand dat hij die schnabbels te danken heeft aan zijn positie als ‘stadsdichter’ (en natuurlijk aan het feit dat hij nooit bijt in de handen die hem voeden).
Stadsdichter Matthijs is lid van het Slijmkoor waardoor de lokale bestuurders en politici zich graag lof laten toezingen. Andere prominente leden zijn de zich journalist noemende medewerkers van lokale media als RTV-A, Amstelveens Nieuwsblad, AmstelveenZ. Aansturing, begeleiding en marketing worden verzorgd door het ambtelijke communicatieteam ten stadhuize. De bezielende leiding ligt in handen van de Grote Voorlichter die dit jaar zijn 10-jarige jubileum viert. Dit feit werd onlangs met onverholen bewondering gememoreerd in het Amstelveens Nieuwsblad.
Kijk , dat Raat nu zijn eigen PR goed verzorgd kan ik hem als politicus en bestuurder niet kwalijk nemen. Op dat gebied is hij dan ook goed. Menige politicus kan daar nog een voorbeeld aan nemen. Ik neem het veel meer de gremia kwalijk, waar ze waarschijnlijk al op school niet meer het verschil aanleren tussen journalist en platte agit-prop zoals een reageerder dit hier vaak noemt. Blijkbaar is men in de gremia enkel uit op winst met “nieuws” als kostenfactor
Hetzelfde geldt voor het publiek dat in meerderheid geen geld over heeft voor het echte nieuws met hier en daar goede uitzonderingen, zoals Follow the money en enkele landelijke dagbladen. Maar een uitgeverij als BDU heeft in een paar jaar tijd zeer vele lokale kranten de das weten om te doen vanwege hun ordinaire winstbejag, waarbij het begrip nieuws geen rol speelde en waardoor dit nieuws een gewillige speelbal werd voor de lokale overheid.
Dat Herbert Raat (VVD) het Amstelveens Nieuwsblad inschakelt voor zijn persoonlijke PR en herverkiezing, is niet in de haak. Dat blad is immers financieel afhankelijk van de gemeente waarvan Raat wethouder van Financiën is.
Dit is op zijn minst een wederzijdse verstrengeling van belangen. Van onafhankelijke journalistiek is natuurlijk geen sprake. Follow the Money zou aan Amstelveen een dagtaak hebben.