Daniëlle Schel, die in 2017 de publieksprijs op het Amsterdams Kleinkunst Festival in de wacht sleepte met haar muzikale cabaretprogramma: ‘Slagbeurt’– als cabaretière, actrice en zangeres -, treedt vrijdag (4 maart, 20.30 uur) op in Schouwburg Amstelveen. met
Na de finalistentour tekende zij bij Breijwerk, het managementkantoor van Claudia de Breij, voor haar eerste avondvullende programma ‘Patroon’. Nu is Daniëlle terug in het theater met haar nieuwe voorstelling getiteld ‘OK’, waarvoor ze op voordracht van de VSCD jury van de cabaretprijzen Het Stijgend Applaus Stipendium 2020 toegekend kreeg. Met OK staat zij dus in Schouwburg Amstelveen!
Mogen we wel of niet?
“Het afgelopen jaar was natuurlijk erg onzeker voor zowel artiesten en theaters als publiek”, zegt ze. “Mogen we wel of niet? En onder welke condities? Maar nu kunnen we weer, als vanouds, en dat is heerlijk.” Het thema van OK is contact en hoe mensen steeds meer verbonden zijn door en met technologie. Zegt: “Hoe gaan we daarmee om? Sommige mensen vinden technologie beangstigend en vrezen een toekomst waarin we half mens/half computer zijn, terwijl we dat in principe nu ook al zijn. We zijn al een soort cyborgs, onze smartphone zit zo goed als vastgegroeid aan onze hand. We doen er alles mee! Daarnaast bellen, appen en liken we erop los, we staan constant met elkaar in contact, zijn altijd en overal bereikbaar en tegelijkertijd zijn we de eenzaamste samenleving in de geschiedenis ooit. Dat is op z’n minst opmerkelijk.”
In gesijpeld
Het thema is volgens haar langzaam in het programma gesijpeld. “Ik ben na gaan denken over de manier waarop we met technologie verbonden zijn en over hoe het zich totaal naar onze individuele wensen en interesses vormt. We hoeven ons niet meer te verhouden tot een ander. We worden aangespoord om te allen tijd onze eigen behoeftes te bevredigen, terwijl je jezelf pas echt leert kennen als je je tot iets moet verhouden wat niet direct in “je straatje” past. Als je tegenover iemand staat met anderen wensen, voorkeuren en ideeën.”
Tegelijkertijd is de hele marktwerking gestoeld op individualisme, vindt ze. “Als ik zin heb in Thais en mijn vriend in Pizza laten we dat gewoon alle twee thuisbezorgen. Net zo makkelijk. Kijken we daarna gezellig samen een eigen serie op ons eigen scherm. Dat scheelt weer een discussie of twee.” Ze verwijst naar socioloog Sherry Turkle, die in zekere zin ook de aanstichter van de voorstelling is. Die hield een TED-talk over dit onderwerp en zei: ‘Menselijk contact is rijk, rommelig en veeleisend. We poetsen het op met technologie.’ Die zin bleef bij haar hangen, zegt ze.
A zeggen, B doen
In haar programma komt zij vaak weer terug bij de tegenstrijdigheden in de mens. A zeggen en B doen, noemt ze dat. “Ook sociaal gestuntel en onhandige karakters vind ik heerlijk. In mijn vorige voorstelling kwam naar boven dat ik vaker nee moet zeggen. Dat heb ik nog steeds niet geleerd dus het zal me niets verbazen als ik mezelf weer in een onhandige situatie klets.”
Behalve zo’n zin van Sherry Turkle ging zij voor haar programma ook op zoek verhalen, onder meer uit haar eigen leven. Zo heeft zij veel over het onderwerp bij elkaar gesprokkeld: ideeën voor scènes, conferences, grappen en liedjes. “Ook spreek ik met collega’s om te toetsen of er genoeg vlees aan zit en het een beetje de goede kant op gaat. Soms benader ik voor een bepaalde scene of lied een expert die me aan inhoudelijke kennis helpt. Ook werk ik samen met Joke Tjalsma. Een fantastische actrice en theatermaakster die een hele prettige droogkomische kijk op de wereld heeft. Ik vroeg haar in 2019 om mee te denken en we hebben ons samen door alle fases van corona geslagen.”
