Wie nog gelooft dat voor het besturen van de stad openbaarheid regel en geheimzinnigheid uitzondering is, heeft óf de status van raadslid bereikt of is gewoon goedgelovig. Beide sluiten elkaar overigens niet uit, blijkt keer op keer. Dat men raadslid wordt om de gemeenschap te dienen, is óók – op een enkele uitzondering na – onzin. Men dient primair zichzelf.
Dat mag van mij, maar geef dan niet op over hoge idealen die achter de beslissing zouden zitten volksvertegenwoordiger (?) te worden. Het is hooguit een betaalde hobby.
Cement?
Te zeggen dat vrijwilligers het cement zijn van de samenleving, wat raadsleden vaak doen, noopte hen niet tot in de spiegel te kijken. Wie zich het lazarus werkt voor een sport- of andere vereniging moet dat vooral gratis doen, wie een partij als volksvertegenwoordiger dient geenszins.
Toen de SP een paar jaar geleden de gemeenteraad voorstelde, toen overal bezuinigd moest worden, het goede voorbeeld te geven en het honorarium van raadsleden omlaag te brengen, wilde geen andere andere partij dat. “De arbeider is zijn loon waard”, zei Bert de Pijper van de ChristenUnie. Daar had hij gelijk aan (het is ook een Bijbels principe), maar het geeft aan dat het raadslid een gewone arbeider is en geenszins een idealistische vrijwilliger.
SP
In zijn column wijst Frits Suèr er op de website van zijn lokale partij Burgerbelangen Amstelveen (bbA) op dat de raadsleden van de SP de helft van hun inkomsten voor politieke activiteiten afdragen aan de Socialistische Partij. Voor wat overblijft werken zij zich uit de naad. Of men het nu met hun zienswijze eens is of niet, het zou minimaal tot enige bewondering aanleiding moeten zijn.
Het heeft Suèr verbaasd, schrijft hij, dat tijdens de jongste vergadering van de gemeenteraad de meeste andere partijen (vooral de twee grote in de coalitie) zich gretig op de SP stortten, die had gezegd monddood te worden verklaard. De fractie krijgt volgens voorzitter Patrick Adriaans constant een andere behandeling dan alle andere, waarop wethouder Van Ballegooijen reageerde met de melding dat de SP ook de meeste vragen stelt.
Doelgroep
De SP is een actiepartij, zegt Suèr, “die vanuit het landelijke hoofdkwartier de opdracht heeft gekregen haar acties zoveel mogelijk voor het publiek zichtbaar te maken.” Vandaar die vele vragen. Suèr: “De doelgroep van de SP zit, zoals dat netjes heet, in het lagere segment; de minst betaalden, statushouders en andere in de knel gekomen medeburgers. Vaak ook mensen die een beroep moeten doen op overheidssteun, maar om wat voor reden dan ook niet precies weten hoe dat werkt. Het SP-kader is altijd wel bereid om een handje te helpen. Immers de SP-er is een activist en idealist. Hij is zelfs bereid daarvoor de helft van zijn vergoeding of salaris aan de partij af te staan.”
Overleg
Zelfs wethouder Herbert Raat van de VVD gaf ooit toe dat de SP in de nerven van de samenleving zit. Dat kun je niet van iedere lokale politicus zeggen. Al vindt Suèr dat wat men daar aantreft ook een beetje doet doorslaan. Demonstraties voor het gemeentehuis, waar alle andere fracties met een boog om heen liepen, waren misschien niet de beste manier om een doel te bereiken, zegt hij. “Ik dacht: kan je dat niet beter rechtstreeks met de betrokken wethouder opnemen? Kom je dan niet verder? Ik denk dat bij de vele vragen van de SP er ook heel wat bij zaten, die in een andere overlegvorm meer succes zouden hebben geoogst.”
ICT
Maar ja, de SP wil kennelijk publiciteit. En daar is de gemeente en zijn de partijen in de gemeenteraad alleen van gediend als dat reclame oplevert. Verder houdt men het bij voorkeur onder de pet. Als openbaarheid voor de overheid gewoon was, zou er helemaal geen Wet openbaarheid van bestuur (WOB) nodig zijn, volgens mij. Nu komen er soms WOB-verzoeken, waaraan ambtenaren de pest hebben en die zij dan ook door een betaalbrug op te bouwen en door zoveel mogelijk weg te lakken knarsetandend inwilligen. In Amstelveen, dat zo naar digitalisering streeft, werkt men trouwens met zo’n oud ICT-systeem dat het ten faveure van de geheimzinnigheid weglakken van grote delen daarmee niet kan. Zodat men op koste van de aanvrager moet printen en lakken á raison van soms € 1600 of meer. Het is zoals bij de rechter: Wie recht wil krijgen moet betalen, zodat het alleen bestemd is voor de meest draagkrachtigen onder ons.
Oude Dorp
Overigens las ik dat de Stichting Oude Dorp i.o. nou ook niet overloopt van de transparantie die zij wel van de gemeente verwacht. Over wie er nou eigenlijk in het bestuur zitten, deed de stichting geen mededelingen. Maar zij dient wel een WOB-verzoek in. Openbaarheid is dus één-richting-verkeer en alleen gewenst als het haar uitkomt. Zij lijkt de griffie wel. Officieel is die het secretariaat van de gemeenteraad, maar eigenlijk de baas van dat gremium. Het wordt bemensd door ambtenaren, die nu eenmaal niet van openheid zijn gediend. Daarom mag ik ook niet bij een thema-avond voor raadsleden over de nieuwe Omgevingswet zijn. Staat wel in de nieuwsbrief van de raad. Stel de voor dat een burger die meeting ook wil bijwonen. Ach, misschien wil die burger niets eens. En die rekent gewoon op geheimzinnigheid….
Amstelveenz pro VVD €48.000 subsidie.
Amstelveen Nieuwsblad advertenties van de gemeente , tikt aardig aan.
AAN&RTVA zenders subsidie €160.000.
Een stuk of 10 communicatie-medewerkers.
Allemaal pro gemeente.
Tegenwicht( je) afgedaan door de hr. Raat als onbetekenend blog van Johan Bos, maar zeer goed gelezen door gemeenteraadsleden. Edoch klein lezerspubliek.
Stadskronikeur Johan Bos vergelijkt het verkrijgen van recht met dat van overheidsinformatie. Voor beide moet soms naar de rechter en dat kost geld, vooral als je zelf voor je advocaat moet betalen. Eigenlijk is dat raar, want je hebt via de belasting al betaald voor bescherming van je rechten tegrnover de overheid en dito voor info die de overheid voor zich houdt. Alleen de meest draagkrachtigen krijgen wat hun toekomt, de rest blijft daarvan verstoken. Daarom is het goed dat er politici en journalisten zijn die dit onacceptabel vinden.
Recht op niet-geheime overheidsinformatie is eigendom van iedere burger, maar hij heeft er niet altijd toegang toe. Hij kan er dan niet mee doen wat hij rechtens mag en wil.
De (door de burgers betaalde) overheid gedraagt zich te vaak als een onbetrouwbare bewaarder van openbare rechten, die de burgers daarover alleen de beschikking geeft als die daarvoor (dubbel, dus) betaalt.
Het is zot (maar wel typisch Amstelveens) dat de pers niet aanwezig mag zijn op een thema-avond tbv volksvertegenwoordigers over de nieuwe Omgevingswet. Die wet is immers publiek eigendom. Straks zal de burger moeten betalen om te weten wat die wet omhelst en om te kunnen beoordelen of de gemeente die juist toepast.
De Amstelveense versie van lokale democratie en rechtsstaat verdient veel meer aandacht van landelijke media en journalistiek, want het kost de burgers domweg te veel geld om die hier goed te laten functioneren. Ondertussen betalen wij allemaal wel mee aan de hoge salarissen van de advokaten die de gemeente helpen om de burgers hun rechten te onthouden.”
RvW
Mee eens, tevens ondermijnt het het vertrouwen in de overheid en de democratie. Het is dan ook van de zotte dat een partij verweten wordt dat zij te veel vragen stelt. Een gemeenteraad is immers een controleorgaan, die juist tot taak heeft in alle openheid vragen te stellen over het reilen en zeilen van diezelfde overheid.
De raad is geen bejubel-instantie.