Communicatie tussen ambtenaren van de gemeente en statushouders (vluchtelingen met een verblijfsvergunning) verloop vaak stroef, omdat bij de meeste gesprekken geen tolk wordt ingeschakeld. Dat bleek tijdens de tweede bijeenkomst over hoe Aalsmeer en Amstelveen beter statushouders kunnen helpen. Die werd donderdag (31 mei) gehouden in De Meent en weer georganiseerd door SP, FNV en Vrijwilligersraad Minima Amstelveen.
Er waren bij dat gesprek tussen politici, bij integratie van vluchtelingen in de regio betrokkenen en statushouders ook vertegenwoordigers van VVD, Actief voor Amstelveen (AVA), CDA, GroenLinks en PvdA. De bijeenkomst was bedoeld om te kijken hoe de talenten van statushouders het beste kunnen worden ingezet. De gemeente en de politiek spelen hierbij een belangrijke rol, constateerden de aanwezigen. Er werd in vier groepjes gesproken aan de hand van enkele casussen.
Psyche
Dat de gesprekken tussen ambtenaren en statushouders soms stroef verlopen, heeft niet alleen te maken met het gemis van een tolk. Er kunnen ook andere oorzaken zijn. Zoals onvoldoende aandacht voor de psychische toestand van de vluchtelingen. Dat komt nu pas ter sprake na een lang intakegesprek.
“De gemeenteambtenaar zou eerst een gesprek moeten voeren over hoe het met de statushouder gaat en constateren of er medische of psychische klachten zijn”, zei Sandra van Engelen van het CDA. “In een ander gesprek kan dan de intake plaatsvinden.” Ook raadslid Jacqueline Höcker van AVA heeft signalen opgevangen dat er te weinig gebeurt met statushouders die te kampen hebben met psychische klachten en vindt dat er tolken moeten worden ingezet.
Werk
Men leek het er over eens dat vooral bij de bemiddeling naar werk, actief geluisterd moet worden naar de statushouder. Die moet werk krijgen dat het beste past bij de werkervaringen in eigen land, werd gezegd. Het is overigens een aambeeld waarop bij voortduring door de SP wordt gehamerd.
Er moet ook, benadrukten aanwezigen, gezocht worden naar een Nederlandstalige werkomgeving waarbij rekening wordt gehouden met talenten en men kijkt naar wat nog meer nodig is voor een goede aansluiting op de Nederlandse arbeidsmarkt. Daarbij, vond vooral de SP, moeten initiatieven van statushouders zélf worden toegejuicht. En het is volgens de deelnemers aan de bijeenkomst natuurlijk wel de bedoeling dat er een betaalde baan wordt aangeboden.
Werkgevers
Na de zomervakantie is er een derde meeting, zeggen de organisatoren. Dan gaan de statushouders in het openbaar in gesprek met de lokale werkgevers. Overigens zijn ook de vorige twee bijeenkomsten openbaar geweest. Iedereen was en is ook na de zomer welkom.
Heel goed dat er nu diverse politieke partijen aanwezig waren, die zich meer willen verdiepen in de problematiek van statushouders. Tenslotte is dat van belang voor de gehele maatschappij. Ook goed dat er steeds meer gehamerd wordt op initiatieven van de mensen zelf, die vaak in het land van herkomst een behoorlijke , ook hier erkende schoolopleiding hebben genoten. Het zou zonde zijn om hier geen gebruik van te maken.
Zo ben ik als taalcoach iemand tegen gekomen, die een vwo opleiding in eigen land had genoten en nu een opleiding in de zorg op MBO niveau , maar basisschool was ook voldoende, wilde doen. Het bestond uit 4 dagen meelopen als stagiair en 1 dag op de school. Haar passieve woordenschat is redelijk, haar actieve is voor verbetering vatbaar, ze spreekt uitstekend Engels. Ze werd afgewezen, terwijl haar motivatie ook uitstekend was , hetgeen bleek uit vrijwilligers werk met mensen met psychische problemen. ( ze oefende zo de taal dus ook al veel) Ze mocht niet aan de opleiding beginnen. Nu zit ze weer in de bijstand. Handig? Dacht van niet!