De vlaggen boven het podium vertelden wat de bedoeling van de voorstelling was. ‘West ontmoet Oost’ werd voor de vierde keer zondagmiddag een muzikale ontmoeting met nieuwkomers in Amstelveen en dan vooral in de wijk Elsrijk, waar het zogeheten Stadsdorp voor de heropening van het Openluchttheater zorgde, enkele jaren geleden. Daarin ook de voorstelling die boeiend was.
Achter de schermen hebben velen aan de muzikale ontmoeting gewerkt, wilde een bezoeker wel kwijt. Dat waren volgens hem niet de bestuursleden van het Stadsdorp, van wie er trouwens maar één naar de voorstelling was gekomen.
Soerabaja
Maar de volle tribune genoot zichtbaar. Er zijn steeds meer mensen uit andere landen in Elsrijk komen wonen en daar vertelden de vlaggen wat van. Daarom hing de Nederlandse driekleur er als prominentste, maar ook bijvoorbeeld de Japanse en de Oekraïense. Naar Aziatisch gebruik waren er allerlei etenswaren uit die regio. En er was muziek van o.a. Indische Nederlanders, met ondersteuning van de Elsrijkband. Zangeres Paula Rummendon zong bekende nummers als Soerabaja, Brandend Zand en het Kleine Café aan de Haven in onvervalst Nederlands. En het publiek zong mee. Op de bühne manifesteerden zich vele vrouwen in verschillende sarons, want elke streek heeft in Indonesië andere kleding, al blijkt de kleurrijkheid het enige gemeenschappelijke.
Taiko
Dhroeh Nankoe vertegenwoordigde India en zong onder meer “Alle kleuren wie wij dragen, geeft geen antwoord op de vragen’. Hij liet een eigen compositie horen over het samenleven met andere culturen. Volgens Jurjen Pen, van de Stadshart werkgroep Diversiteit, die de voorstelling leidde, is Nankoe afgestudeerd aan het conservatorium. Na hem kwam uit Japan muziek door het Taiko Ensemble van de Taikoschool ‘House of Circles’, een optreden vol Japanse trommelkunst. En in de pauze waren er voor iedereen cultuur gebonden snacks. Daarna kwam Oekraïense muziek, bijna feilloos gezongen door een trio en dansers. Trouwens ook in het publiek konden sommigen bij het horen van bekende Oekraïense nummers passie voor de dans en meezingen niet weerstaan. ‘Heal te world’ werd er tenslotte massaal gezongen. Uit het lied bleek dat er genoeg oorlogen zijn. Maar ook dat de wereld een betere plek voor de mens moet worden. Eigenlijk was de boodschap dat men respect voor de diverse culturen moet hebben, die blijven voortbestaan. Dat lijkt toch wat anders dan de Nederlandse smeltkroes.
