Het nieuwe politieke jaar begon voor de gemeenteraad op zaterdag 13 september bij de burgemeester thuis. Hij moest als aanvoerder van dat gezelschap er wel zeker van zijn men aardig voor elkaar bleef, ondanks vermeende politieke geschillen, die overigens zelden worden uitgesproken door de twaalf (!) fracties, behalve misschien door de SP en GroenLinks, hoewel die ook de voorkeur geven aan de aardigheid. In stemgedrag lijken de fracties op elkaar. Van burgemeester Tjapko Poppens mogen de partijen in de al begonnen campagnetijd elkaar – de kiezers zand in de ogen strooiend – op het podium afslachten, als zij zich daarna maar als gezellige collega’s gedragen.
In die zin het logisch dat hij de hele club bij zich thuis uitnodigde. Er waren volgens een raadslid ongeveer veertig mannen en vrouwen, inclusief de griffie.
Klakkeloos
Natuurlijk waren de media niet uitgenodigd, want de gemeente wil nog altijd zoveel mogelijk buiten de publiciteit houden. Het is al erg genoeg dat de wet voorschrijft dat de raadsvergaderingen openbaar moeten zijn, waarop men overigens tig keer hetzelfde verhaal hoort. Blijkbaar wil elke fractie er zijn plasje over doen.
Maar hoofdzaak is dat men de geheimzinnigheid regelt met raadsleden en ambtenaren. Daar werkt heel de lokale politiek aan mee. Voorbij te bijvoorbeeld de tijd dat media werden uitgenodigd voor ledenvergaderingen van de (plaatselijke afdelingen van) de politieke partijen, waar men standpunten bepaald. Dat ligt landelijk anders, waar zowel bij de start als het einde van het parlementaire jaar de media worden uitgenodigd, overigens ook tijdens alle congressen van de partijen. Maar dit is Amstelveen.
Respect
Raadsleden werd tijdens die start van het politieke jaar vooral op het hart gedrukt dat de volksvertegenwoordigers niet moeten polariseren en vooral elkaar respecteren. Met dat laatste heeft niemand moeite. Alle raadsleden vinden dat men het niet echt slecht doet in Amstelveen, zodat men zich moet afvragen of twaalf fracties wel nodig zijn als men toch de voorstellen van het college – vaak klakkeloos – volgt. Laat nou de bevolking anders denken. Die geloven misschien wel wat de partijen in verkiezingstijd beloven. De helft van de kiezers gelooft dat zij enige invloed hebben op de politieke besluiten, hoewel de kloof met de politiek steeds groter wordt. Democratie bestaat in wezen niet en politici zitten er in de eerste plaats voor zichzelf. Nooit was er zo weinig openheid als sinds de begrippen ‘participatie’ en ‘transparantie’ zijn geïntroduceerd. Die zijn vooral om als raar over te lullen, zolang ze maar nooit realiteit worden. Misschien denkt een aantal zielenpoten dat zij hun stem op een partij moeten uitbrengen. Als zij maar niet denken dat er ook maar iets door verandert. Dit is Amstelveen.
