“Nee, het waren geen kroketten, het waren ballen gehakt.” Nog herinner ik mij die beginzin van mijn toenmalige collega Albert ten Bokum bij het Amstelveens Weekblad. Hij had ‘ome Cees’ geïnterviewd, die ik nog hoor lachen. Die was naar de krant gekomen, waarvoor hij geld ophaalde; dat ging in die dagen zo en het AW was een abonnementskrant met een lokale dekking van tegen de negentig procent.
Eerder was ome Cees beheerder geweest van Bosveld of -kamp (mijn herinnering schiet daar tekort), een wijkgebouw van de Hervormde Kerk, zoals Open Hof dat toen ook was. In dat wijkcentrum had hij ooit Wim Sonneveld ontmoet, na voor de culinaire genoegens een treurige lezing met lichtbeelden van een arts. Het hervormde wijkgebouw lag aan het einde van de Amsterdamseweg, tussen spoorwegovergang en Incassobank en werd na te zijn afgebrand vervangen door een Taiwanees restaurant.
Rijzig
Gerard Gaarlandt had dus gelijk in het Amstelveens Nieuwsblad, dat in eerder de voorloper van het Cultureel Centrum, de aula van het toenmalige Casimir Lyceum, de confrontatie van Sonneveld met ‘ome Cees’ zou hebben plaats gevonden, die inderdaad een forse figuur was. ‘Rijzig’, noemt Gaarlandt die. Ook dat in het wijkpand eenmaal per jaar de notabelen samen kwamen. Ik ben in mijn jongere jaren vaak naar het voornoemde wijkgebouw geweest voor wéér een politieke of culturele bijeenkomst. Das war einmal…..
