Toen hij naar Amsterdam vluchtte, na hier jarenlang stadsdichter te zijn geweest, schreef ik over Matthijs den Hollander het volgende sonnet. Daarin komt vooral zijn afkeer van vlees, als veganist, ter sprake.
Vegadichter
Eén zekerheid: nooit zal eten van mijn vlees
De stadsdichter. Hij verlaat zijn Amstelveen
Verhuist naar Mokum, maar gaat geenszins alleen
Omdat hij aan een vriendin liefde bewees
Voor plantaardig voedsel heeft de koe geen vrees
Veganist is de Stadsdichter naar het scheen
Doordoor redt hij de aarde van top tot teen
Wil dat ik een column over koeien lees
Door CO2 te bannen redt men klimaat:
Zijn missie op Matthijs’ verdere loopbaan
Nu hij het groen van deze Poelstad verlaat
Het komt op het eten van planten aan
Voorbij Noach en wat in de Bijbel staat
Nieuwe godsdienst kan haar eigen weg nu gaan
Johan Th. Bos
Waarom zet men niet in onze gemeente op grote muurvlakken een leuk gedicht, zoals bij de hoek Lindenlaan van der Hooplaan? Redelijk goedkoop en weer eens wat anders dan een duur beeld.