Klef

Het kabaal over het achterbakse weglopen van de coalitie uit de vergaderzaal van de Tweede Kamer heeft mij eerlijk gezegd verbaasd. Bijkans nog meer dan die sabotage op zichzelf. Alsof het iets nieuws is dat de politiek van dergelijke trucs aan elkaar hangt.

Zoals Mark Rutte akkoord ging met dingen, die volledig in strijd zijn met het regeerakkoord. Bijvoorbeeld het gemeenschappelijk door de Europese Unie financieren van schulden. “Geen stappen richting een transferunie”, staat er letterlijk. Afgezien van D66, de partij die niets liever wil dan een compleet verenigd Europa (met ook een Europees leger), waren de drie andere coalitiegenoten dus geen voorstander van wat er nu in Brussel is gebeurd. Op papier dan. Maar ja, regeerakkoorden, verkiezingsprogramma’s en noodverordeningen zijn er niet om nageleefd te worden. Wat dat laatste betreft hebben we op de Dam een manifestatie gezien die volledig in strijd was met door Femke Halsema zelf getekende document.

Pluche

Politiek heeft niets, maar dan ook niets, met democratie te maken. Gewone burgers mogen even nu stem uitbrengen om fracties, bestaande uit aan het pluche hangende leden, zo groot mogelijk te maken en daarna vier jaar lang hun bek houden. En  vooral niet ervan opkijken als dezelfde politici die nog zó beloofd hadden voor zwart te kiezen in de praktijk wit uitslaan. Of andersom. Op woorden van politici geldt garantie tot de uitgang van het stemhokje. Absoluut niet verder.

Achterkamers

Natuurlijk vallen ook in Amstelveen de echte besluiten, zoals in Den Haag, in achterkamers. Wat dat betreft, is het misschien een probleem dat de Wine Kitchen in de Dorpsstraat is gesloten. Maar goed, de politici, vooral van de coalitie, kunnen nog altijd naar de Wine Kitchen at Sea in het VVD-bolwerk aan de Ouderkerkerlaan, voormalig jeugdcentrum De Bajes.

In Den Haag bleken geheime afspraken over hoofdelijke stemmingen voor de coalitie méér waard dan heel het openbare Reglement van Orde. En op die afspraken baseerden de weglopers hun laffe besluit.  In Amstelveen is het nog erger. Omdat financieel uitgeklede media de controle op de gemeenteraad en B&W vrijwel hebben ingewisseld voor persberichten van de gemeentelijke communicatieafdeling (die meer mensen aan boord heeft dan alle media bij elkaar) wordt de inwoner voornamelijk gevoed door reclame. Ook de tien (!) partijen in de gemeenteraad bedienen zich graag daarvan. Bij nagenoeg elk besluit verschijnt achteraf een persbericht waaruit blijkt dat die éne toch wel het winstmakende doelpunt heeft gescoord. Marketingtool eigenlijk.

Klef

De gemeenteraad is voornamelijk een klef zooitje, om met de woorden te spreken van Axel Boomgaars (GroenLinks) bij diens afscheid van die raad. Van de meerderheid in de gemeenteraad zijn zelden politieke ruzies te verwachten. Behoudens GroenLinks en de SP op het punt van het gebrek aan sociale huurwoningen en de sociale agenda stemt men altijd overal mee in. Dat heet dan verbinding, maar is gewoon volksverlakkerij. Als men zo ‘verbindend’ denkt dat politieke verschillen wegvallen, is het van de zotte er tien verschillende partijen op na te houden. Twee of drie was genoeg, lijkt me.

Meegaan

Dat de ambtenarij, die goeddeels de stad bestuurt, achterkamers zoveel mogelijk in stand wil houden en de pest heeft aan elke vorm van openbaarheid, is van haar standpunt uit bezien begrijpelijk. Maar dat politici er in meegaan, bewijst dat ook die er weinig behoefte aan hebben. Tot de volgende verkiezingen als kiezers de omvang van hun fractie bepalen natuurlijk. Die democratie ook. Sprookjeswereld natuurlijk, maar ja, de gemeenteraad is er één keer in de vier jaar van afhankelijk. Van de goedgelovigen die naar de stembus gaan althans…