‘Samen Sterker’ heette de bijeenkomst, vrijdag in het wijkcentrum aan de Kastanjelaan, voor dementerenden en mensen met een (vaak beginnend) geheugenverlies. Er waren ook diverse organisaties waar hulp valt te halen, zoals ANWB Automaatje, Mantelzorg en Meer, gemeente en natuurlijk de organiserende welzijnsorganisatie Participe Amstelland. Van de gemeente was daar onder meer wethouder Marijn van Ballegooijen. Voor alles wat met het sociale domein te maken heeft, bleek hij opnieuw absoluut niet de slechtste die men zich in zo’n functie kan wensen.
Niet alleen voerde hij aan een tafel (waarop Zorg en Welzijn stond plus zijn naam) gesprekken, maar ook bij de opening van de middag liet hij zich van een persoonlijke kant zien (foto).
Vader en zoon
Het gaat er om dat mensen die lijden aan dementie na die diagnose niet door de maatschappij worden afgeschreven als patiënt, maar dat men de mens in hen blijft zien. Zo ongeveer alles wat met welzijn heeft te maken, heeft Participe zich met steun van de gemeente toegeëigend. Dus ook de dagbesteding voor dementerenden in het Odensehuis, tegenwoordig aan de Bourgondischelaan. Daar en op andere plaatsen viert de ontmoeting hoogtij, ook met niet dementerenden, zei Martijn van Ballegooijen. Hij vertelde over zijn oma en zijn vader, die beiden met geheugenverlies te maken hadden. Die vader had, voor Martijns geboorte, in Leiden gestudeerd waarnaar Martijn terug was gegaan (‘als vader en zoon’) en met hem iets in een restaurant had gegeten. Dementie leidt tot eenzaamheid omdat de rest van de gemeenschap er niet goed mee omgaat, zei Van Ballegooijen. In die zin vindt hij de bijeenkomst een cadeau voor de gemeente, die dit jaar uitriep tot jaar van ‘Amstelveen ziet de mens’. Het gaat volgens hem om ontmoetingen en de plekken daarvoor in Amstelveen zijn belangrijk, vond hij. Al komt daar de helft van degenen die de diagnose dementie en zelfstandig wonen kregen er niet, wierp hij als schaduw over de bijeenkomst. In Amstelveen zijn er twee- á drieduizend inwoners die aan dementie lijden.
Alzheimer Nederland
Ook iemand van Alzheimer Nederland voerde het woord. Ze zei onder meer dat die organisatie voornamelijk op vrijwilligers steunt. En dat het er om gaat of men naar licht of zwaar dementerenden omkijkt. Veelal heeft de gemeenschap de houding, na de diagnose, van: Die hoort er niet meer bij, zei ze. Dat is funest voor de betrokkene en realiteit voor tachtig procent van de zelfstandig wonende dementerenden.
