De gemeente moet € 9200 betalen aan de eigenaar van twee graven op Zorgvlied en werd ook veroordeeld tot het betalen van de proceskosten á € 1750. Dat is minder dat de 90 mille die de eiser had gevraagd. Beide graven, eigendom van de Noord-Hollandse familie De Lange, zijn geruimd en in één van de twee is Harry Mulish ter aarde besteld.
Het ruimen en de heruitgave van dat graf, waartegen de eiser had geprotesteerd, was volgens de Amsterdamse rechtbank terecht. Zorgvlied heeft daarin rechtmatig gehandeld, vond de rechter. Maar dat lag anders met het andere graf. Het overschrijvingsverzoek van de familie is volgens de rechtbank niet naar behoren afgerond en verdient geen schoonheidsprijs. Het eisende familielid van de nu geruimde overledene veronderstelde het grafrecht te hebben overgenomen, zodat de ruiming voor hem als donderslag bij helde hemel kwam. Zorgvlied zegt het verzoek buiten de voorgeschreven termijn van drie jaar na het overlijden van de laatste rechthebbende te hebben ontvangen.
De gemeente had de zaak graag buiten de publiciteit gehouden en met de familie afgesproken dat ook die zou zwijgen. Maar zij stapte toch naar de media. In een brief aan de gemeenteraad noemde wethouder Peter Bot de kwestie pijnlijk. Zorgvlied biedt erfgenamen na het overlijden van een rechthebbende op een grafrecht drie jaar de tijd om het graf over te laten schrijven. Dat is zo geregeld in de beheersverordening van de gemeente. Daarna vervalt het grafrecht en heeft Zorgvlied het recht en de plicht het graf te ruimen. Volgens de familie rustte op de in 1910 gekochte graven eeuwigdurend grafrecht, maar de gemeente spreekt tegen dat het bestaat.
Te laat
“Voor beide graven zijn geen verzoeken tot overschrijving in die periode binnengekomen. Het voornemen tot het ruimen van een graf, maakt Zorgvlied gedurende een aantal jaren bekend voordat de grafruimte opnieuw wordt uitgeven”, schreef Bot.
De rechthebbende op het grafrecht waar nu Harry Mulisch ligt begraven, is in 1968 overleden. Het grafrecht verviel dus in 1971. Er is volgens de gemeente nooit een overschrijvingsverzoek voor binnengekomen. Ook niet naar aanleiding van publicaties over de voorgenomen ruiming (bordjes op het graf, mededelingenbord).
Geen reactie
Voor het andere graf, waarvan de rechthebbende – een zus van de woordvoerder van de familie – in 1999 overleed en het grafrecht in 2002 verviel, is buiten de wettelijke termijn in 2006 een overschrijvingsverzoek ingediend. De gemeente heeft dat – naar eigen zeggen abusievelijk – niet in behandeling genomen. “Daar heeft de familie nooit op gereageerd en ook geen stappen ondernomen. Beide graven waren in 2010 gereed gemaakt voor uitgifte.”
Maar jaren daarna kreeg Zorgvlied het verzoek tot bijzetting van een familielid in dat graf. Tot dan wist men bij Zorgvlied niet dat er een familieverband was tussen beide graven. Die stonden op twee verschillende familienamen. Zorgvlied zegt uit coulance de familie een nieuw graf met monument te hebben aangeboden. Daar is de familie niet op ingegaan.
Overigens was de door de eisen bedongen 90 mille niet in de kas van de familie gegaan, meldde Allert de Lange. Het geld was naar Kika gegaan.
Onzorgvuldig
De gemachtigde van de familie schreef in 2016: “Cliënt heeft geen vertrouwen meer in de begraafplaats(beheerder) c.q. de gemeente Amstelveen. Client wil niet langer familiegraven hebben op deze begraafplaats, omdat hij niet langer dierbaren toevertrouwt aan deze begraafplaats(beheerder). De begraafplaats c.q. de gemeente is zeer onzorgvuldig omgegaan met de administratie en de ruiming van de graven. Daar komt bij dat de rustplaatsen van de familie zorgvuldig uitgekozen plekken waren op de begraafplaats, die uniek zijn qua ligging. Het aanbieden van graven op een andere plek is voor cliënt onacceptabel nu dit geen gelijkwaardig aanbod is.”
