Wat mij opvalt dat de meeste moties van politici vragen om onderzoek of het ‘in kaart brengen’. Dat is de kennelijk de manier om politiek te bedrijven. Bij de behandeling van de Perspectiefnota door de gemeenteraad was het woensdag (9 juli) niet anders. In die Perspectiefnota staan de contouren van de volgende begroting, alsmede de ambities die B en W nog hebben op langere termijn als aan hun periode een einde komt en waarvan het een vraagteken blijft, volgens Arjen Siegmann (CDA), hoe men dat gaat betalen.
Met die veelgevraagde onderzoeken spelen Amstelveense politici de dertienhonderd ambtenaren van de gemeente in de kaart, dus te mensen die voornamelijk twee problemen hebben: Hoe verwijs ik door en hoe zorg ik dat er meer medewerkers bij komen?
1 wordt 3
Daarin denken ambtenaren anders dan ondernemers. Terwijl de laatsten het liefst het aantal werknemers beperken, zijn ambtenaren uit op voor elke employé er drie (of een veelvoud ervan) geplaatst te krijgen. Het toeslagenschandaal bewees dat recent, maar ik kende het principe al langer. Raadsleden zijn door de bank genomen niet beter. Terwijl het complimenten regende voor degenen die de Perspectiefnota tot stand brachten, alsof die geen salaris krijgen, vroeg de een na de ander om wéér een onderzoek of ‘verkenning’.
Bureaus
Zodat ambtenaren en peperdure externe bureaus weer werk hebben. Zelden ziet men dat in theorie hoogste orgaan van de gemeente zelf uitmaakt wat er moet gebeuren. Mijn klachten over ambtenaren betreffen niet degenen die in de hal van het raadhuis zitten voor paspoorten en zo. Die verwelkomen het publiek doorgaans hartelijk. Het gaat mij om de (minstens) duizend daarachter, verdeeld over afdelingen en zich doorgaans bezig houdende met ‘onderzoeken’, die over het algemeen zinloos zijn, maar waar wel bureaus voor worden ingehuurd.
