Persbericht of advertentie?

Ze kunnen geen persberichten maken, was destijds mijn verwijt. Een voormalig hoofd van de afdeling communicatie van de gemeente was het volkomen met me eens. Maar hij had ook naar de zogenaamde professionals op het gebied van communicatie bij andere organisaties kunnen kijken. Zij schrijven allemaal zogenaamde persberichten als onbetaalde advertenties.

Geen zichzelf respecterend medium trapt daar natuurlijk in. Ook geen lokaal medium. Maar de redacties hebben er wel veel werk aan.

Vervalsingen

Ze schijnen niet met de tegenwoordige vervalsingen te zijn meegegaan. Voor de gemeente is het misschien handig dat die een advertentietekst tegelijk gebruikt als persbericht. En dus krijg je daarin teksten als ‘Kom JIJ ook buiten spelen’ of ‘U kunt het Energieloket mailen’ of woorden van gelijke strekking. Want er is volgens de hoog opgeleide communicatiespecialisten nu eenmaal geen verschil meer tussen het informeren via redacties van lezers en het regelrecht bedrijven van reclame, gericht op de doelgroep. De media hebben die gratis advertenties maar te plaatsen, is blijkbaar de redenering.

Journalistiek

Dat geen medium dat doet en veel werk heeft aan het omwerken van lezers- of kijkersinformatie is de communicatie-experts kennelijk nooit opgevallen. Of zij zijn ijzeren Heinig bezig zich tot in het oneindige te stoten aan steeds weer dezelfde steen, waarmee zij dommer zijn dan de spreekwoordelijke ezels. Er is namelijk verschil tussen advertenties en redactionele meldingen. Dat was een van de eerste dingen die ik leerde. ‘Spreek nooit de lezer regelrecht aan’, leerde ik nog op het Instituut voor Perswetenschap. Later kreeg je scholen voor journalistiek en universitaire opleidingen in communicatie. Merkwaardig dat degenen die van de journalistiek uitweken naar de communicatie voor gemeenten en organisaties prompt daarmee louter de reclame dienden. In het Amstelveens Nieuwsblad kom ik tot mijn vreugde nooit regelrecht als advertenties bedoelde redactionele berichten tegen. Ik begin steeds meer de journalisten te beklagen die er een fatsoenlijk bericht van maakten. Redacties staan toch al zo onder druk. Intussen worden de communicatieteams steeds omvangrijker. Die reclamemakers, bedoel ik…..