Uitzichtloos is het in Amstelveen voor huizenkopers met een modaal inkomen. Landelijk is het vrijwel onmogelijk een woning te vinden, vooral voor alleenstaanden. Slechts zes procent van het complete huizenaanbod is nu beschikbaar voor deze inkomensgroep. Maar in de provincie Noord-Holland is het nog slechter. Daar lukt het woningzoekenden sporadisch een dak boven hun hoofd te kopen. Dat blijkt uit een onderzoek van de Hypotheker.
Hoewel tweeverdieners iets meer mogelijkheden hebben, lopen ook zij tegen de grenzen van het woningaanbod aan. De Hypotheker bracht per regio in kaart hoeveel woningen beschikbaar zijn voor singles en tweeverdieners met een modaal inkomen.
‘Koopje’
Het modale inkomen in 2019 is vastgesteld op 36.000 euro. Daarmee kan men als single een hypotheek krijgen van ongeveer 163.000 euro. Een lachertje voor Amstelveen, waar een mini-appartement € 363.000 kost en wat door een woordvoerder van de VVD in de gemeenteraad werd bejubeld als ‘koopje’.
Voor een modaal inkomen voor tweeverdieners is De Hypotheker in het onderzoek uitgegaan van 60.000 euro (36.000 + 24.000 euro). Hiermee is het mogelijk een hypotheek te krijgen van zo’n 285.000 euro. Naar aanleiding van deze berekeningen is een selectie gemaakt van alle woningen die op dit moment in Nederland te koop staan en is in kaart gebracht voor hoeveel woningen van het totale huizenaanbod huizenkopers met een modaal inkomen in aanmerking kunnen komen.
Achter het net
Als modale eenverdiener maakt men op dit moment nog de meeste kans op een woning in het door aardbevingen geplaagde Groningen. Het percentage betaalbare woningen ligt er op 24 procent van het totale woningaanbod. Ook in Friesland (16 procent) en Drenthe (14 procent) staan nog betaalbare woningen te koop. Door de sterk stijgende huizenprijzen in met name de Randstad – Noord-Holland (3 procent), Zuid-Holland (5 procent) en Utrecht (1 procent) – krijgen de single huizenkopers in deze regio’s nauwelijks een voet tussen de deur. Voor modale eenverdieners die in een grote stad of Amstelveen willen wonen is de situatie nog uitzichtlozer. In Eindhoven komen zij in aanmerking voor twee procent van het totale aanbod, in Utrecht en Almere is dat slechts een procent. Groningen (13 procent) en Rotterdam (10 procent) zijn nog het meest toegankelijk.
Tweeverdieners
Tweeverdieners met een modaal inkomen hebben meer mogelijkheden om een woning te vinden. In veel provincies en gemeenten komen zij in aanmerking voor meer dan de helft van de te koop staande woningen. Opnieuw zijn Groningen (63 procent) en Friesland (58 procent) positieve uitschieters. Maar in de Randstad is sprake van een volledig ander beeld. In Noord-Holland (23 procent), Zuid-Holland (30 procent) en Utrecht (18 procent) komen modale gezinnen slechts in aanmerking voor een klein deel van het totale woningaanbod. Ook voor deze doelgroep is het aanbod in de afgelopen jaren flink gedaald. Groningen (60 procent) en Almere (52 procent) zijn de steden waar modale tweeverdieners het meeste kans maken op een woning, in Amsterdam (15 procent) en Utrecht (19 procent) het minst.
Diversiteit cruciaal
Als gevolg van de sterk stijgende huizenprijzen en het schaarse woningaanbod zijn er steeds minder betaalbare woningen beschikbaar voor de grote groep middeninkomens in Nederland. In veel provincies wordt door het schaarse aanbod regelmatig overboden, waardoor huizenkopers, naast de kosten koper, extra eigen geld moeten inbrengen. “Vooral de alleenstaande huizenkoper met een modaal inkomen vist achter het net, terwijl deze groep alleen maar groter wordt. Dat is zorgwekkend, omdat de doorstroming op de huizenmarkt stagneert”, zegt franchisenemer Chris der Salm van De Hypotheker in Amstelveen. “Het is cruciaal dat er voldoende woningvoorraad beschikbaar komt voor de modale inkomens. Dat is alleen mogelijk door nieuwbouw in een betaalbare prijsklasse of door het stimuleren van de doorstroming onder senioren. Want een betaalbare woning moet voor iedereen mogelijk zijn, niet alleen voor de hogere inkomens.”
Tja, ik heb altijd geleerd dat in tijd van schaarste het product (koopwoning) duurder wordt. Die economische wet blijkt dus te kloppen. De oplossing is hier dus ook mee gegeven. Oh nee wacht: door een (milieu/stikstof)uitspraak van de Raad van State is het bouwen van woningen praktisch plat komen te liggen. Daarenboven (en wellicht doorslaggevender) is het feit dat Amstelveen zo goed als volgebouwd is. Kortom een huis kopen dan wel toegewezen krijgen in de huursector in Amstelveen is eigenlijk geen reële optie meer.
Dit klinkt voor velen wellicht hard echter het is wel de realiteit gebaseerd op economische markt principes alsmede fysieke realiteit binnen de grenzen van de gemeente Amstelveen.
Gedeeltelijk waar. Maar vind jij dan dat een gemeente tientallen dure kavels moet uitgeven waar dan vervolgens enkel stadsvilla’s worden gebouwd. Vroeger was een projectontwikkelaar verplicht om 30% soc woningbouw te plegen. Nu heeft men zelfs totaal geen verdeelsleutel meer.
Vroeger was het verplicht dat je een aantal jaren moest wonen in een huis wat je had gekocht.
Nu kopen grote investeerder hele huizenblokken op , pimpen de boel wat op en gooien het vervolgens in de markt voor woekerprijzen. Dat is ook geen vrije markt, dat is het creëren van schaarste, waar het niet nodig is.
Gelukkig wordt het sociale, maatschappelijke, planologische en stedenbouwkundige beleid niet bepaald door de economische markt maar door de overheid.
Vertel jij dat ook aan die starters die al 15 jaar wachten op woonruimte? Toch iets mis gegaan met die sociale, maatschappelijke stedenbouwkundige planning, niet?
Inderdaad. De neoliberalen vertrouwen te veel op de principes van de economische markt, waarbij morele overwegingen, sociale waarden (oa solidariteit) en maatschappelijke belangen (oa stabiliteit) in de verdrukking komen. Het is de taak van de overheid om de markt te sturen en te corrigeren. Neoliberalen zijn daartoe echter niet gemotiveerd. Zij zijn egoïstisch en kortzichtig en altijd bang om economische belangen te schaden.
“De huisvestingscrisis in Groot-Brittannië vindt haar oorsprong in het neoliberale huisvestingsbeleid dat de conservatieve regering onder leiding van premier Margaret Thatcher in 1980 begon met onder meer de grootschalige verkoop van sociale-huurwoningen. Marktwerking heeft gezorgd voor een totale ontwrichting van de woningmarkt, stelt Davies veertig jaar later vast. Alleen al de afgelopen twintig jaar is de gemiddelde huizenprijs zeven keer zo snel gestegen als de Britse lonen. .. Zo kent Groot-Brittannië nu weer een ernstige woningnood. Het land telt zo’n 300.000 daklozen en een woning is ook buiten Londen voor de gemiddelde millennial nu onbetaalbaar, zodat veel jonge Britten bij hun ouders moeten blijven wonen of, net als Davies in Bristol, een woning moeten delen. De woningnood treft niet alleen de vele honderdduizenden die te weinig inkomsten hebben om een woning te huren of te kopen, legt Davies uit. Ook middenklassers lijden er vaak onder doordat ze een torenhoge hypotheek als een molensteen om hun nek hebben hangen die hen in voortdurende angst laat leven voor economische tegenspoed. Zelfs de rijken worden getroffen door de huisvestingscrisis. .. De nieuwe woningnood tast de vrijheid van iedereen aan.”
(Wonen wordt ongewoon, NRC 23/8/2019)
Onze plaatselijke wethouders van D’66 en VVD Gordon en Raat bepleiten nog steeds dit conservatieve beleid en met hun hun kiezers, want die zien hun overwaarde lekker stijgen. Dat hiermee hun kinderen in de problemen komen hebben ze niet door. Zij denken dat ze met een gratis gift van een ton hun kroost uit de brand helpen, maar hebben niet door dat de huizenprijzen nog meer daardoor opgedreven worden, waar enkel types als prins Bernard van profiteren.
Het neoliberalisme heeft geleid tot crises in het milieu (vervuiling van water, lucht en bodem, afname biodiversiteit), klimaat, grondstoffen, energie en woningen.
Van de neoliberalen hoeven wij dan ook geen oplossing van de crisis in de woningmarkt te verwachten.
Zolang er een neoliberaal bewind is op nationaal en lokaal niveau, zal het alleen maar erger worden.
Het gaat niet alleen maar hierom. Men ziet niet in dat men op de lange termijn hun eigen (louter ) economische visie opblaast, zoals sociale maatschappelijke rust, grote consumentenmarkt. Een maatschappij zonder middenklasse verarmt en deze klasse , zowel als de onderkant komt steeds meer in de problemen . In menig Europees land valt dit al waar te nemen, zoals Frankrijk en de UK.