Nu de andere kant, maar eens. Het lijkt er soms op dat in Amstelveen op sociaal terrein vrijwel niets goed gaat en de achter kogelvrij glas verschanste klantcoördinatoren één front tegen minima vormen. Of gewoon met bekrompen gevoelens voor de praktijk van de statuszoeker (en regeltjes) op de verkeerde plek zitten, gesteund door een daarmee instemmend beleid.
Zal wel gebeuren, maar van ervaringsdeskundigen hoorde ik ook andere geluiden. Zoals van het echtpaar, waarvan de man zich als zelfstandige zo’n beetje levenslang kapot had gewerkt, maar door lichamelijke gebreken en andere omstandigheden ridder te voet raakte. Armoede alom. Nooit eerder hadden hij en zijn vrouw de gang naar het raadhuis gemaakt, maar – mede dankzij levende richtingwijzers – kwamen zij voor het eerst van hun leven bij een loket voor bijstand uit. Met nauwelijks verholen schaamte. Het was zoiets als bedelen, vonden ze.
“Wij hebben van die mevrouw heel veel liefde en begrip gekregen”, vertelde de vrouw, min of meer een vaste klant nu, huilend aan me. Nee de bijdrage is geen vetpot, maar het meedenken van haar ambtelijke seksegenote, betekent voor haar kennelijk een warme deken. Die belt haar soms op, helpt problemen oplossen, neemt contact op met andere instanties, leeft mee en zoekt kennelijk de grenzen van de wet op als het om zich inzetten van het stel gaat.
Medeleven
Ik weet wel dat FNV, Vrijwilligersraad Minima Amstelveen (VMA) en SP er misschien anders over denken. Statushouders, van wie er één trouwens een rechtszaak won van de gemeente, lijken toch een beetje in de verdomhoek te zitten. Voor hen komen die drie op. Hun protest was de voedingsbodem voor demonstraties voor het raadhuis. Er werd ongeveer een misdadig beleid achter wat de klanten ten deel viel gesignaleerd. Wat iemand in een rolstoel, afhankelijk van dezelfde sociale loketten als hulp vragende vluchtelingen met een verblijfsvergunning, bij een van die demonstraties de opmerking ontlokte dat hij persoonlijk alleen maar medeleven van zijn behandelende ambtenaar had ontmoet. Maar hij was toch naar de happening gekomen, om te vernemen wat er verkeerd kan gaan en buiten zijn gezichtsveld was gebleven.
Fout
Er gaat met kwetsbaren heel wat fout, denk ik. Het is goed dat de SP daar op blijft wijzen. Met de eenzijdigheid ten aanzien van zijn principes die nu eenmaal van een politicus wordt gevraagd en in Amstelveen veel te weinig wordt geuit, omdat men – na de verkiezingen – is geneigd in de smeltkroes die gemeenteraad heet weer alles samen te doen en alle verschillen van opvatting zoveel mogelijk te versluieren.
Het komt er op neer dat de harde praktijk van de zachte sector zich goeddeels buiten de verantwoordelijke wethouder afspeelt in ambtelijke kring. De ambtenarij is nu eenmaal een muur waar de politiek toch moeilijk overheen kan springen. Gelukkig is de ene ambtenaar is de andere niet. Ik gun iedereen een gemeentelijke medewerker die sociaal werk als een soort roeping ziet…
Natuurlijk is dit waar, maar zoals ook raadsleden weten, is de ene ambtenaar de andere niet. Als dan een politieke partij zoals de SP met een zwartboek komt, waarin zeg maar vreemde zaken staan volgens de regels is het dan niet verstandig om dat zwartboek eens door te nemen en niet zonder meer af te wijzen. Het kan mij als SP lid persoonlijk geen zak schelen, wie of wat die fouten maakt, als de mensen maar zorg op maat geleverd krijgen, indien ze daar volgens de regels recht op hebben. Ik vind het dan ook zeer onverstandig dat de gehele gemeenteraad op een SP en een CU na op voorhand dit “ zwartboek” afwijst onder dekking van “privacyschending” en een “ incidenteel geval” . Het lijkt mij van bestuurlijke en ook politieke wijsheid getuigen om dit toch eens tegen het licht te houden want geen enkele partij zit op rechtszaken te wachten, want uiteindelijk moet iedereen toch weer door één deur en met deze gang van zaken heb je meestal enkel verliezers.
En natuurlijk gaan er vele zaken omtrent de minima goed, maar vele ook niet en voor beiden moet je oog hebben.