Dat daarvoor geselecteerde raadsleden toch niet doorstoomden naar de Tweede Kamer en mogelijk het kabinet is mij een raadsel. Ze waren goed opgeleid in Amstelveen in het selectief vergeten, openbaarheid schuwen, uitsluitend reclame maken in de media en na verkiezingstijd de daarin gestrooide keutels haastig weer intrekken.
Dat het volk, waarvan zij om onnaspeurlijke redenen vertegenwoordigers worden genoemd, iets heeft te zeggen is baarlijke onzin. Omdat democratie een mooie, maar in wezen nooit praktijk geworden theorie is. Misschien had Churchill gelijk toen hij meldde dat het volgens hem het minst slechte van alle bestuurssystemen is, maar dan toch nog altijd een slecht systeem.
Realiteit
Ik geef toe dat ik als christen verlang naar een andere wereld, waarop de Schepper zelf de touwtjes weer in handen neemt. Dat wordt dan geen democratie. De schepsels die zichzelf willen leiden, brengen er keer op keer niets of weinig van terecht.
Dat democratie allerminst werkt, blijkt nu in Den Haag, maar was in Amstelveen allang de gebruikelijke realiteit. Als het volk écht mocht meeregeren, althans invloed op de eens gekozen machthebbers hebben, zou de hem vertegenwoordigende gemeenteraad naar de gemeenschap moeten luisteren. Maar veel fracties, vooral in de coalitie, beschouwen zichzelf als verlengstuk van de regerende macht, het college van B&W, en geenszins als een die regering controlerend gremium.
Standpunt
Eigenlijk vindt men in Amstelveen in het klein wat landelijk nu in het groot gebeurt. Bestuurders willen, anders dan voor eigen reclame, echt geen pottenkijkers en voor hen hinderlijke controleurs. Als een raadslid het in zijn hoofd haalt zijn opdracht correct uit te voeren, namelijk de macht te controleren, loopt hij (of zij) de kans als politieke querulant te worden gezien. En omdat politici dat label het liefst mijden, ontstaat een met wijn en bier overgoten sociëteit die in niets meer lijkt op een arena waar elf (!) partijen elk voor de verfkiezingen een eigen standpunt zeiden in te nemen.
Niet botsen
Dat Kamerlid Pieter Omtzigt moest worden weggewerkt omdat hij te lastig werd en meer informatie vroeg dan het kabinet wenste te geven, is voorlopig mislukt. Het had Amstelveen kunnen zijn, al ergert men zich daar voornamelijk aan de SP, die tot vervelends toe vragen blijft stellen. Zonder te oordelen of alle verzoeken om informatie van die partij terecht zijn, begreep ik wel dat zij het lastigste jongetje in de politieke klas is. En dat zonder haar – en mogelijk GroenLinks en bbA – het een stuk rustiger werd. Want de gemeenteraad mag in de visie van de lokale politici nooit een orgaan worden waarin politieke meningen botsen buiten de verkiezingstijd. Eerder een rusthuis.
“Eigenlijk vindt men in Amstelveen in het klein wat landelijk nu in het groot gebeurt,” schrijft JB.
Precies: Raatpoetin is een kleine versie van Rutpoetin.
Of een dictatuur onder de Schepper wenselijker zal zijn dan een democratie waarin op zijn minst wordt gestrééfd naar eerlijkheid en rechtvaardigheid, is een vraag waarop ik het antwoord gelukkig nooit zal weten.
Ach, de mens doet het liever zelf. We zien wat ervan terecht komt.
Niet zo veel, maar ik prefereer nog altijd een democratisch systeem boven een theocratisch. ( zie de geschiedenis en nu nog) Even een terzijde; Churchill was helemaal niet zo’n democratisch persoon. Hij was typisch een vertegenwoordiger van een ouderwetse 19e eeuwse koloniaal die veel bloed aan zijn handen had.
De Schepper gaf de mens verstand, geweten en wil om die vervolgens allemaal weer te onderdrukken? Eén ding is zeker: Zwakkeren zullen onder dictatuur van de Schepper kansloos zijn. Hij/zij is geen christen.
Ik wil zelfs nog stellen dat het in Amstelveen erger is.
1.Omdat er geen echte onafhankelijke pers is op een klein blogje na .
2.Er verschillende raadsleden zijn waar privé-belangen en openbare belangen verstrengeld zijn.
3.De gemeenteraadsleden van de coalitie hun controlerende taken vaak niet al te zwaar opnemen.
4.De echte oppositie eigenlijk maar uit een paar personen in de raad bestaat.
5.Het de gemiddelde Amstelvener worst zal zijn wat er plaatselijk gebeurd en ze altijd braaf meestemmen met hun landelijke voorkeur, terwijl dat een groot verschil kan maken. ( zie indertijd het Pechtold-effect, toen we hier hier een uiterst zwakke wethouder van D66 hadden)
Misschien kunnen de raadsleden van de coalitiepartijen zich nog opgeven voor een plekje in het verpleegtehuis. In de raad zullen ze toch niet gemist worden en bij ons is het veel gezelliger; een bingo, kopje thee of koffie mèt koekje en op zijn tijd een tukje, hebben ze ook geen last van die ADHD’ers van een hr. Kooiker en een mevr. Roode. Meester Raat wil dan wel met het bejaardenklasje een bingo doen. Ook eens lekker rustig voor hem.