Al zoveel stappen had Hij in de tuin gezet

Reeds wetend dat Zijn Beeld er nog ontbrak

Al fluisterde Zijn Geest door elke tak

Dat liet Zijn hunkering naar vrienden onverlet

En voor de avond van de zesde dag

Bevruchte Hij met adem Zijn verlangen

En enkel door Zijn blik gevangen,

Speelde de mens in wie Hij Zijn verwachting zag

 

Al zoveel eeuwen was Hij door de tijd gegaan

Nadat Zijn schepsel voor Hem was gevlucht

Toen heeft Zijn Geest de stof opnieuw bevrucht

Opdat het nieuwe uit het oude op zou staan

En voor de avond van de derde dag

Heeft in de tuin de tweede Mens gesproken

Hij had de ketenen gebroken

En bleek de Zoon in wie Hij Zijn volmaaktheid zag.

Johan Th. Bos (Uit de bundel: Zeker Weten)

Foto: Schilderij van Jan Brueghel

2 REACTIES

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.